Επονται μέγιστες στιγμές

Αναπαράγω σ' αυτό το πόστ, ένα άρθρο του κ. Μανδραβέλη, για να κλείσει ο μήνας της άκρατης πολιτικολογίας, με την υπενθύμιση πως στο επόμενο χρονικό διάστημα θα γιορτάσουμε 2 εθνικές επαιτείους. Στις 17 Νοεμβρίου το Πολυτεχνείο, και στις 6 Δεκεμβρίου τα Δεκεβριανά. Οι απανταχού της Ελλάδας πολιτικές δυνάμεις, φαίνεται πως έχουν επιλέξει την πολιτική τους τοποθέτηση για όσα επέρχονται. Προσωπικά, συντάσσομαι με τα διεθνώς κινούμενα golden boys που προσφέρουν Ιnformation Τechnology υπηρεσίες ανα τον κόσμο. Είς το επανιδείν.

---------------------------------------------------------------------
Tου Πασχου Μανδραβελη / pmandravelis@kathimerini. gr

Είναι προφανές ότι, όταν συλληφθούν οι ψυχασθενείς με τα καλάσνικοφ, μπορούν να ζητήσουν την αθώωσή τους ισχυριζόμενοι ότι «τελούσαν υπό νομική πλάνη, θεωρώντας ότι στο πλαίσιο της διαμαρτυρίας αντίστοιχες ενέργειες καταγράφονται συχνά». Δεν είναι καλαμπούρι, είναι το σκεπτικό του εισαγγελέα Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Ξάνθης, με το οποίο αθώωσε έξι νεαρούς, οι οποίοι «έχτισαν» εντός του γραφείου τον αντιπρύτανη του Δημοκρίτειου Πανεπιστημίου κ. Θανάση Καραμπίνη. Ο εισαγγελέας της έδρας διαπίστωσε ότι «τα αδικήματα της άσκησης βίας και της διατάραξης οικιακής ειρήνης φαίνεται από τις καταθέσεις και τα στοιχεία της δικογραφίας ότι έχουν αντικειμενικά διαπραχθεί». Παρ’ όλα αυτά, οι έξι «χτίστες» αθωώθηκαν διότι νόμιζαν ότι «νόμος είναι το δίκιο του φοιτητή να χτίζει εντός των γραφείων του τους πρυτάνεις».

Ακόμη πιο ενδιαφέρουσα είναι η άποψη του βουλευτή του Συνασπισμού κ. Τάσου Κουράκη, ο οποίος ταξίδεψε μέχρι την Ξάνθη για να υπερασπιστεί το δίκιο των χουλιγκάνων να διαμαρτύρονται όπως γουστάρουν, ακόμη και με μυστρί, λάσπη και τούβλα (η λάσπη κυριολεκτικά και μεταφορικά). Σύμφωνα με επίσημη ανακοίνωση του Συνασπισμού, «ο Τάσος Κουράκης επαίνεσε τη στάση των φοιτητών, οι οποίοι υπερασπίστηκαν τον δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου, και καταφέρθηκε κατά του εισαγγελέα, ο οποίος στοχοποίησε τους έξι φοιτητές, που υλοποιούσαν απόφαση του συλλόγου τους, στρεφόμενος εμμέσως κατά του πανεπιστημιακού ασύλου».

Με άλλα λόγια, ο κ. Κουράκης –έχοντας και τις ευλογίες του Συνασπισμού– επαίνεσε την παρανομία των φοιτητών βαφτίζοντας τη φθορά δημόσιας περιουσίας και τον τραμπουκισμό στο πρόσωπο ενός καθηγητή και εκλεγμένου αντιπρύτανη ως «εύρυθμη λειτουργία του ασύλου». Με άλλα λόγια, εκεί που οι χούλιγκαν μας χρωστούσαν, ο Συνασπισμός ζητάει και το βόδι, διότι «στοχοποιήθηκαν» οι χτίστες!

Στο πλαίσιο λοιπόν αυτού του «επαναστατικού παραλογισμού», που δέρνει εσχάτως τον ΣΥΝ, και αφού κατά τον κ. Κουράκη το χτίσιμο καθηγητών ή πρυτάνεων εντός των γραφείων είναι καλό πράγμα – «υπερασπίστηκαν τον δημόσιο χαρακτήρα του πανεπιστημίου» –, να νομιμοποιηθεί. Να μπορεί, όποιος διαφωνεί με κάποιον, να χτίζει συμβολικά την είσοδο του γραφείου του. Ετσι, αφενός θα έχουμε οικονομικό όφελος (η οικοδομή είναι η ατμομηχανή της ελληνικής οικονομίας κι εσχάτως έχει κάμψη) και αφετέρου θα έχουμε καθημερινά χάπενινγκ. Οι φοιτητές θα χτίζουν τους πρυτάνεις, οι εκφωνητές του Πολυτεχνείου θα μπορούν να χτίζουν την είσοδο της ΓΑΔΑ, ο ΛΑΟΣ θα μπορεί να χτίζει τα γραφεία του ΣΥΝ στην Κουμουνδούρου...

Γιατί όχι; Αφού το χτίσιμο των γραφείων είναι απλώς συμβολική πράξη, η οποία δεν πρέπει να ενοχλεί κανέναν και αποσκοπεί σε ιερούς σκοπούς, γιατί να μη διευρυνθεί; Γιατί ο δημοκρατικός διάλογος με το μυστρί να παραμείνει εντός των πανεπιστημιακών τειχών; Γιατί να μην μπορούν όλοι να χτίζουν όλους; Οι ακροδεξιοί να χτίζουν τα γραφεία των «επαναστατών», οι επαναστάτες των ρεφορμιστών, οι ρεφορμιστές των δεξιών κ. ο. κ. Είναι σίγουρο ότι ο καλός δημοκράτης κ. Κουράκης θα τρέξει να υπερασπιστεί το δικαίωμα κάθε ομάδας πολιτών να χτίζει τους αντιπάλους της· πάντα «συμβολικά» και φυσικά υλοποιώντας αποφάσεις συλλογικών οργάνων.

--------------------------------------------
Απο την Καθημερινή - Το μυστρί και η δημοκρατία
--------------------------------------------

Μια σοβαρή υπόθεση

Οσο πιο γρήγορα ανασυνταχθεί ο κ. Χρυσοχοίδης, τόσο το καλύτερο. H επίθεση κατα του αστυνομικού τμήματος της Αγίας Παρασκευής είναι πλέον ανοιχτός πόλεμος και τρομοκρατία κατά όλων των Ελλήνων. Οι τρομοκράτες ειναι αδίστακτοι και επιθυμούν να σκοτώσουν για να δημιουργήσουν αναρχία και κάποια καινούργια Δεκεμβριανά. Η ιστορία γιγαντώνεται βέβαια απο παλιά, καθώς ομάδες τρομοκρατών έχουν στρατολογήσει τώρα και παιδιά που δρούν σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Μια απλή και γρήγορη έρευνα, αποφέρει την ειδησεογραφία επιθέσεων στην Πεύκη, στην Πάτρα, στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα, στα Εξάρχεια, στον Κορυδαλλό. Η λίστα τελειωμό δεν έχει.

Ευτυχώς για όλους μας, η μυθολογία του αγωνιστή τρομοκράτη είναι πλέον νεκρή στο συλλογικό υποσυνείδητο του Ελληνα, παρά της προσπάθειες ορισμένων εφημερίδων να ηρωοποιήσουν τον πολιτικό λόγο των τρομοκρατών, ή κάποιων κίτρινων δημοσιογραφίσκων τύπου Ζουγκλίστα που αφήνει τον Ξηρό να αρθρογραφεί online. Η σύλληψη της 17Ν δεν παρουσίασε στο προσκήνιο συνειδητοποιημένους αριστερούς επαναστάτες ή κάποιο σχέδιο ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος, παρα μερικά θλιβερά επαρχιώτικα βλαχαδερά που σκότωναν κόσμο και λήστευαν το κοινό εθνικό χρήμα. Η ιδεολογική 17Ν που μας αποσχόλησε για 28 χρόνια, ήταν τελικά μια βλαχοσυμμορία επαρχιωτών που λήστευε ταμιευτήρια για να καλοζωιστεί.

Στο πρώτο μας τρομοκρατικό ντεμπούτο, είδαμε κάποια παπαδοπαίδια να στρατολογούν ξαδέλφια και κολλητούς στις καφετερίες, εναν κιθαρίστα άσχετο με την πολιτική, έναν άλλον που μπήκε στην οργάνωση κατα λάθος χωρίς να ξέρει κάν που μπήκε (Τέλιος), έναν τρίτο γραφικό που πήγαινε τσιλιαδόρος σε ληστείες για να κονομήσει λεφτά ωστε να εκδόσει το βιβλίο του (Ψαραδέλης), ο υποτιθέμενος εγκέφαλος, ο Μητσάρας με τα μέλια, αποδείχθηκε πολύ κατώτερος του Μάρξ, ο Γιωτόπουλος δεν άρθρωσε ποτέ πολιτικό λόγο (όπως συνήθως κάνουν οι ιδεολόγοι αριστεριστές), και εκείνοι που έκαναν πολιτικές αναλύσεις (Τζωρτάτος), χρησιμοποίησαν κάτι απίθανες εκφράσεις του τύπου "μας τα παίρνουν οι φραγκάτοι", που δεν θεώρησα και πολύ εντυπωσιακές. Ο πολιτικός λόγος των μελών της οργάνωσης ηταν μηδέν σε επιπεδο ουσίας, η εκφραστική τους πολύ κάτω του μετρίου, και η εμφάνισή τους αντιστοίχως επαρχιακή.

Η νέα γενιά τρομοκρατών, παρότι σαφώς πιο επικίνδυνοι, πολυπληθέστεροι και ιντερνετικώς μοντέρνοι, είναι επίσης και φιλοσοφικα ηλιθιότεροι των προκατόχων τους. Οπως φαίνεται και απο τις προκηρύξεις τους, ο πολιτικός τους λόγος αναδύει αμάθεια, θυμό και απλοποιημένη παιδαριώδη σκέψη. Το ίδιο και η συμπεριφορά τους. Οι Πυρήνες της Φωτιάς (τουλάχιστον όσοι συνελήφθησαν), είχαν φτιάξει γιάφκα μέσα στο σπίτι που ζούσαν! Εκεί κοιμόντουσαν, συναντιόντουσαν, έκαναν σχέδια και μαγείρευαν. Εκει έφτιαχαν και τις κατσαρολάτες βόμβες. Μετά πήγαιναν για καφέ όλοι μαζί. Προφανώς δεν είχαν διαβάσει το εγχειρίδιο του καλού επαναστάτη Μαριγκέλα, και δεν έχω λόγους να πιστεύω πως είχαν εξαντλήσει τον Μάρξ, τον Γκράμσκι, ή άλλους του αντιδραστικού χώρου. Ολα δείχνουν πως υπακούουν στις σύγχρονες δυναμικές της ελληνικής κοινωνίας που τους ανέδειξαν. Ελαφρύς χαβαλές, απέραντος θυμός, και μια αντιεξουσιαστική συμπεριφορά γαλουχημένη απο χρόνια στις λογικές των αντιεξουσιαστικών καταλήψεων, το αστικο μίσος, και το μπάχαλο των Δεκεμβριανών. Οι καινούργιοι τρομοκράτες φτιάχνουν βόμβες, κατεβαίνουν σε μπαράκια των Εξαρχείων απο μόδα, ειναι εντελώς αμόρφωτοι εγκυκλοπαιδικά, και σκοτώνουν για χαβαλέ.

Θα θεωρούσα επομένως λάθος για την Αστυνομία να ψάχνει δυνατά και εγκεφαλικά άτομα. Κοινοί εγκληματίες είναι, που στρατολογούν πιτσιρίκια για γρήγορα γιουρούσια. Πιθανοτατα κάπου να έχουν συλληφθεί παλιότερα, ανάμεσα σε συναυλίες, γήπεδα, μολότωφ στο Σύνταγμα, ή αντιεξουσιαστικές "σκούπες". Και φυσικά θα έχουν επανειλημένως αφεθεί ελεύθεροι, χωρίς συλλογή στοιχείων, γιατί έτσι επέβαλε η γενική αριστερίστικη κουλτούρα. Οπως και όλοι οι προηγούμενοι αντιεξουσιαστές, σίγουρα θα είναι και φιλοσοφικά κατά της εργασίας, και πιθανότατα να έχουν ήδη διαπράξει σωρεία ποινικών αδικημάτων, ληστείες τραπεζών και ταμιευτηρίων. Ενα καλό σύστημα πληροφορικής σε συνδιασμό με τις καινούργιες τεχνικές DNA, εύκολα θα μπορούσε να τους φέρει στην επιφάνεια συνδυάζοντας διάφορα στοιχεία.

Και ενώ ο κ. Χρυσοχοίδης σίγουρα οργανώνει την Αστυνομία διοικητικά και θεσμικά, και προφανώς ετοιμάζει και κάποια ομάδα κρούσης με καλή τεχνική, επαγγελματική και φυσική εκπαίδευση, η ώρα απαιτεί άμεση αφύπνιση όλων των Ελλήνων και πρακτική δράση. Η Ελλάδα πρέπει επιτέλους να σπάσει μερικά ταμπού και να προχωρήσει. Να ξοδέψει χρήματα για πληροφορίες και συστήματα πληροφοριών. Και να ζητήσει τη βοήθεια του απλού κόσμου. Καλή Αστυνομία σημαίνει καλή πληροφορία, καλά δίκτυα πληροφοριοδοτών στον υπόκοσμο, κίνητρα για μετανοούντες εγκληματίες, δυνατότητα να μαζεύει και να αξιολογεί πληροφορίες απο το απλό κοινό. Το μέτρο με την επικήρυξη κάποιων κακοποιών είναι μια καλή αρχή, ενα ταμπού που σπάει. Η δημόσια ασφάλεια, πρέπει να κατανοήσουν όλοι, είναι μια πολύ ακριβή εθνική υπόθεση, που αν δεν χρηματοδοτηθεί και πετύχει, θα γεμίσουμε στο αίμα. Η εμείς, η οι τρομοκράτες θα κερδίσουν την Ελλάδα.

Χρειαζόμαστε άμεσα μια ιστοσελίδα τύπου FBI, στην οποία οι πολίτες θα μπορούν να αφήνουν πληροφορίες για πιθανές τρομοκρατικές και εγκληματικές ενέργειες. Oι πληροφορίες θα αξιολογούνται. Με αυτόν τον τρόπο βρέθηκαν οι γιάφκες της 17Ν, με την βοήθεια του κόσμου. Κάθε πληροφορία, θα διοχετεύεται ηλεκτρονικά σε κάποιον στην υπηρεσία προστασίας, και θα έχει εναν ειδικό ηλεκτρονικό αριθμό. Αυτά για το web και τους χρήστες, που αν επιθυμούν θα μπορούν να παραμείνουν ανώνυμοι. Και απο πίσω, οι υποθέσεις που δουλεύονται, θα μπορούν να συνδέσουν κάτω απο τον ειδικό κωδικό αριθμό, και πληροφορίες απο άλλες πηγές και βάσεις δεδομένων. Ολες οι ύπηρεσίες που υπάγονται στο Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη θα πρέπει να αυτοματοποιηθούν, τα στοιχεία να "καθαριστούν" τεχνικά, και να μπούν με μια κεντρική βάση δεδομένων (database). Κάποιοι ειδικοί σε database technologies θα πρέπει να αναλάβουν την συντήρηση των δεδομένων.

Το τελικό αποτέλεσμα, θα μπορούσε να ειναι ενα σύστημα που παίρνει πληροφορίες απο όλα τα αστυνομικά τμήματα, την υπηρεσία μεταναστεύσεως, τις παραμεθόριες, την οικονομική υπηρεσία, υπουργεία, κτλ, κλπ. Και τις παρουσιάζει σε μία οθόνη, real-time, σε κάθε γραφείο, αυτοκίνητο και μοτοσυκλέτα που υπάρχει ανα την επικράτια ή κινείται στους αυτοκινητόδρουμους της χώρας. Στα γραφεία του υπουργείου προστασίας, οι έρευνες στις βάσεις δεδομένων θα μπορούν να συνδιάζουν γρήγορα πληροφορίες για συλλήψεις, ληστείες και βιαιοπραγίες που εκκρεμούν, προσωπικά στοιχεία, και ό,τι άλλο χρειάζεται για να ολοκληρωθεί μια σωστή έρευνα. Θα αρκουν έτσι μόνον λίγα δευτερόλεπτα για μια έρευνα (database search), που θα μας έδινε όλα τα κοινά ονόματα εκείνων που συνελήφθησαν πέρσι πετώντας μολότωφ στην Πεύκη, βρέθηκαν φέτος σε τραμπουκισμούς στον Πειραιά, η συνελήφθησαν πετώντας γκαζάκια σε τράπεζες της Θεσσαλονίκης. Τα σκόρπια και ασύνδετα data, αν συνδιαστούν καλά, γίνονται πληροφορίες (information). Και η Πληροφορία ειναι δύναμη.

Για ενα τέτοιο σύστημα, θα απαιτηθούν ειδικοί άνθρωποι της πληροφορικής (golden boys κατα πολλούς), και πολλά μα πολλά εκατομμύρια σε χρηματοδότηση. Εχω δουλέψει σε πολλά τέτοια projects, και γνωρίζω πως είναι τεράστια σε μέγεθος, πολυπλοκότητα και συντήρηση. Αλλά είναι απαραίτητα. Σε κάποια επίσκεψη σε μια κρατική υπηρεσία των ΗΠΑ, πληροφορήθηκα κάποτε πως υπάρχει τεράστιο data overload. 50 διαφορετικά συστήματα είχαν τις ίδιες ακαθάριστες πληροφορίες, και δεν επικοινωνούσαν καλά μεταξύ τους. Το κόστος να διορθώσουμε τα 50 αυτά συστήματα, ήταν μεγαλύτερο απο το κόστος ενός νέου συστήματος. Αποτέλεσμα ήταν να ξηλωθούν 10 IBM mainframers και να πεταχτούν κυριολεκτικά στον δρόμο! Εμείς υποθέτω έχουμε ακριβώς το αντίθετο πρόβλημα, και θα πρέπει να δημιουργήσουμε νέα συστήματα εκ θεμελίων. Είναι αδιανόητο μια μικρή χώρα σαν την Ελλάδα που μαθαίνεις τα προσωπικά του καθενός στο καφενείο με λεπτομέρειες, να μην μπορεί να ξεκαθαρίσει μια βεντέτα με 500 αληταράδες του αντιεξουσιαστικού χώρου.

Information is Power.

Πρώτο τραπέζι πίστα

Τι να πρωτοαναφέρω απο τα ευτράπελα της φραπεδοχώρας, τι να πρωτοθυμηθώ απο όσα είδα και κατέγραψα αυτό το καλοκαίρι. Παραμένω πιστός λοιπόν, σε μια αρχή που έχω ο ίδιος εισαγάγει, πως αν αυτά που ακούω και βλέπω στην πολιτική σκηνή της χώρας και στις ειδήσεις των 8 δεν συνάδουν με αυτά που βίωσα ο ίδιος σε επίπεδο καθημερινότητας, τότε οι πολιτικές, οι ιδεολογίες και οι ειδησεογραφίες είναι λανθασμένες. Είναι το επονομαζόμενο "βαρόμετρο του γείτονα". Αν ο γείτονας με τη ζωή του δεν αντανακλά το πρόβλημα του Ασφαλιστικού, των stage, της φοροδιαφυγής, τότε δεν υπάρχει πρόβλημα ούτε στο Ασφαλιστικό, ούτε στην αγορά εργασίας, και όλα νόμιμα και ηθικά. Ζωή και θεωρία πρέπει να συμβαδίζουν.

Βρήκα λοιπόν τη Θεία μου την Αγαθή, που πήγε στην Παιδαγωγική Ακαδημία για δύο χρόνια, έγινε δασκάλα στα είκοσι, διορίστηκε στα 21, και δεκαπέντε χρόνια μετά, λόγω του ότι ήταν μητέρα με παιδί, πήρε σύνταξη στα 36! Η δυναμική θεία, είναι σήμερα περίπου 86 χρόνων και βρίσκεται σε σύνταξη για 50 χρόνια! Με κάλεσε μάλιστα και για ποτάκι στην πισίνα, οπου ήπιαμε αλατισμένες μαργαρίτες με λεμόνι, και παίξαμε και μια παρτίδα τέννις! Μια αληθινή σοσιαλιστική κοινωνία πρέπει να νοιάζεται για τους συνταξιούχους της.

Το ξετίναξε το ασφαλιστικό ταμείο η Θεία Αγαθή, και δεν είναι βέβαια η μόνη. Ενας άλλος τυπάκος που ξέρω στη γενέτειρα, βρέθηκε με μια Αντιστασιακή σύνταξη σε πολύ μικρή ηλικία (μοίραζε τότε συντάξεις το ΠΑΣΟΚ), και όταν τον ρώτησα τί είδους αντίσταση έκανε, αφού την εποχή του Εμφυλίου ήταν 8 χρόνων, μου απάντησε με το γνωστό νεοελληνικό στυλάκι – «μετέφερα αντάρτικα μηνύματα στο βρακάκι μου». Ο αλανιάρης τύπος είναι μέλος της Αριστεράς και της Προόδου, και ηγείται σήμερα τον επαρχιακό αγώνα κατα των μπλέ διορισμών!

Μεγάλη η καψούρα του Ελληνα και για την σύνταξη (και δή την πρόωρη αναπηρική). Κυκλώματα γιατρών στην επαρχία σου εγκρίνουν ό,τι θέλεις και γουστάρεις, απο σπασμένο δόντι, μέχρι αναπηρία μεγίστου βαθμού. Ξέρω αναπήρους που τρέχουν μαραθώνιο, κάνουν κολύμπι, ασχολούνται με το Bodybuilding. Για μια εξέταση ματιών που χρειάστηκα (για δίπλωμα), πήγα σε ένα τοπικό γιατρό, έδωσα 50 ευρώ στη γραμματέα του, εκείνη μου υπέγραψε όλα τα ιατρικά χαρτιά, και έφυγα αγάς. Ο γιατρός, ήταν διακοπές στην Κέρκυρα. Το παληκάρι ήταν και εκλεγμένο μέλος της Ελληνικής Βουλής με την ΝΔ!

Ακόμα μεγαλύτερη η καψούρα να παίρνεις τη σύνταξη των άλλων που έχουν πεθάνει. Οταν το απίθανο ελληνικό κράτος νομοθέτησε κάποτε την αυτόματη κατάθεση των συντάξεων σε τραπεζικό λογαριασμό (κόβοντας έτσι την διαπλοκή του τοπικού ταχυδρόμου που ήθελε μπουρμπουάρ για να παραδώσει στον συνταξιούχο την αλληλογραφία), βρέθηκαν, θυμάμαι, 55 χιλιάδες περιπτώσεις ανθρώπων που δεν εμφανίστηκαν σε καμμία τράπεζα για να ανοίξουν λογαριασμό. Ηταν τα Περήφανα Γηρατειά που είχαν αποδημήσει πρίν χρόνια, και την σύνταξη των οποίων λυμαίνονταν οι Τιμημένοι τους απόγονοι.

Σε σχετική φάση, βρίσκεται και ένας άλλος γείτονας, ο οποίος συλλέγει δύο έξτρα συντάξεις, μία της πεθαμένης μητέρας του (έχει πεθάνει το 2006, και μία ενός ανάπηρου αδελφού του, τον οποίον έχει ξεφορτωθεί σε κάποιο μοναστήρι. Μαζί μ’ αυτά, ο αλανιάρης γείτονας παίρνει και κάποια κρατικά κουπόνια για δωρεάν βενζίνα που δικαιούται ο ανάπηρος αδελφός του, ο οποίος βέβαια δεν διαθέτει κάν αυτοκίνητο. Τα κουπόνια χρησιμοποιούνται σήμερα στο καινούργιο καμπινάτο σκάφος για θαλασσινές εξορμήσεις με αιθέριες καλλίγραμμες καλονές.

Η επόμενη θύμηση, άλλος γείτονας, ο κύριος Καίσαρας, μια βουκολική επαρχιακή περσόνα, ηλιοκαμμένος και κατακόκκινος, με δέρμα τεντωμένο σαν λάστιχο αυτοκινήτου και κάτασπρα ηλεκτρισμένα μαλλιά. Ο κύριος Καίσαρας, μόνιμα ντυμένος με φανέλα άσπρη, λινό παντελόνι με γυρισμένα μπατζάκια και ψαράδικη σαγιοναρίτσα, βγήκε σε αναπηρική σύνταξη πρίν τα 50 του (είχε λέει εργατικό ατύχημα στο πόδι), και σήμερα ειναι 95 χρόνων. Αραχτός με θέα τη θάλασσα, παρακολουθεί το 902 για να δεί πως πάνε οι αγώνες, κλάνει συνέχεια απο πλήξη, και είναι λέει, αγανακτημένος με την κατάσταση στην οικονομία!

Πενήντα χρονια αραλίκι ο κύριος Καίσαρας, περνά τον καιρό του καταναλώνοντας δύο μπουκάλια ουίσκι την εβδομάδα, καπνίζοντας απανωτά στριφτά και κάνοντας και τοπικό ψαρεματάκι. Απο την εποχή που πήρε σύνταξη, το Ασφαλιστικό του Ταμείο του έχει αλλαξει τρείς φορές όνομα, το πόδι του περιέργως έγινε καλά, και ο ίδιος, γνωστός επίσης και με τον παρατσούκλι «ο Παιδαράς», εκλείθει πέρυσι απο τον διευθυντή του τοπικού υποκαστήματος της Εθνικής Τράπεζας να παραλάβει κάποια τιμητική κονκάρδα. Ηταν ο παλιότερος πελάτης της Εθνικής Τράπεζας! Δεν ξέρω πότε ιδρύθηκε η Εθνική, οι γείτονες πάντως λένε πως ο Παιδαράς βγήκε στην σύνταξη με διάταγμα του Καποδίστρια.

Και κάθε φορά που ακούω για προγράμματα stage, θυμάμαι τον νεαρό γείτονα Ακη που δουλεύει στο ΙΚΑ στεϊτζής. Ο μεγάλος Ακης κάθε πρωί στις 11.30, επέστρεφε απο τη δουλειά του για να ασχοληθεί με σέρφινγ, φραπεδιλίκι, και διάφορες άλλες γκομενοδουλειές. Το πρόβλημά του ήταν ότι δεν είχε λεφτά να αγοράσει ένα καλοκαιρινό jetski, και το ονειρό του ήταν να γίνει σχεδιαστής αυτοκινήτων, αλλά δεν υπήρχε λόγος να κυνηγήσει τέτοιο όνειρο αφού κάποια στιγμή (ήταν θέμα χρόνου), θα γινόταν δημόσιος υπάλληλος. Τον ρώτησα αν έχει κάποιο βιογραφικό να μου δώσει για μια δουλειά που ήξερα οτι άνοιγε. Δεν το είχε ακόμα σε ηλεκτρονικη μορφή μου είπε (σε τί το είχε;), αλλά αν ήταν καλή περίπτωση και επιμένω (!), να το γράψει. Θα χρειαζόνταν και email; - με ρώτησε. Τι να το κάνεις το ίντερνετ όταν υπάρχει το Κράτος.

Ενα μήνα αργότερα, με προτροπές της μάνας του, και στο δικό μου laptop, o μέγας Ακης έφτιαξε σάτρα πάρτα το βιογραφικό, αλλά οι ατυχίες της ζωής τον χτύπησαν και πάλι. Tα τρία ίντερνετ καφέ που επισκέφτηκε, δεν μπορούσαν να τυπώσουν το βιογραφικό γιατί οι εκτυπωτές είχαν ξεμείνει απο μελάνι! Ετσι χάσαμε τη δουλειά. Αλλά ούτε εκεί υπήρχε πρόβλημα, η μητέρα του είχε 20 χιλιάδες ευρώ έτοιμα για λάδωμα, για να τον πάρουν υπάλληλο σε τράπεζα. Η μητέρα του λοιπόν έδωσε τα λεφτά, η κυβέρνηση άλλαξε, ο διορισμός κόλλησε, ο λαδωμένος την κοπάνισε, και τώρα μαθαίνω πως ο νεαρός Ακης σπάστηκε χοντρά γιατί έπρεπε να κατεβάσει τις προσδοκίες του απο μηχανοκίνητο jetski σε απλό χειροκίνητο κανό. Αντε να βγάλεις τώρα γκόμενα, στεϊτζής που βαράει και κουπί!

Αυτά έδειξε το καλοκαιρινό μου βαρόμετρο. Συμπέρασμα: Είμαστε στα σκατά μέχρι τα μπούνια, αλλά η λαϊκή βάση ευδαιμονίζεται πρώτο τραπέζι πίστα στην εικονική κοσμάρα της, αυτοσχεδιάζοντας με χολυγουντιανού επιπέδου λούφα και παραλλαγή. Οι συμπαθείς γείτονες, το στατιστικό μου δείγμα, εχουν ήδη πάρει την απόφαση οτι δεν χρειαζόμαστε πολιτικές και οικονομικές λύσεις για το μέλλον. Ούτε βέβαια και κοινωνικό φιλελευθερισμό, ή καποιου είδους επανάσταση που είναι και κουραστική. Η στρατηγική φαίνεται να είναι ο Αυτοσχεδιασμός και το λαδάτο οικογενειακό και πελατειακό δίκτυο.

Καταστρεφόμαστε; Δύσκολη ερώτηση. Πιστεύω πως η ΕΕ θα μας σώσει γιατί κάπου πρέπει να πάνε κι αυτοί διακοπές. Η φτώχεια στην Ελλάδα αντέχεται άλλωστε περισσότερο απο την κρύα Δανία, τρώμε καλύτερο φαί απο τους βόρειους, αγνό κρασάκι και λάδι καθαρό, και ο μεσογειακός Θεός του ήλιου, της θάλασσας και του χαβαλέ θα μας συντηρήσει και στο μέλλον ελαφρώς ή βαρέως αναισθητοποιημένους.

-------------------------------------------------
Αντε πάμε κι ένα πιασάρικο, να ταιριάξει τίτλος και φωτογραφία.
Καλή εβδομάδα:)

Προστασία του πολίτη

"Θυμάμαι μια συνέντευξη του κ. Χρυσοχοίδη. Οταν ανέλαβε υπουργός ζήτησε απο τους μανατζερς του υπουργείου του να του δώσουν το οργανόγραμμα της υπηρεσίας. Του είπαν πως τέτοιο πράγμα δεν υπήρχε. Ρώτησε ποιό είναι το αντικείμενο εργασίας των ανθρώπων που στελεχώνουν την υπηρεσία που είναι υπεύθυνη για την ασφάλεια του έλληνα πολίτη. Του είπαν πως τέτοια καταγραφή δεν έχει ακόμα γίνει. Ζήτησε να μάθει ποιό είναι το παρών σύστημα συλλογής, καταγραφής και επεξεργασίας πληροφοριών. Του είπαν πως το παρών σύστημα θυμίζει μπακάλικο, δεν έχει ακόμα αυτοματοποιηθεί. Ρώτησε με ποιά μεθοδολογία η αστυνομία προσεγγίζει ενα έγκλημα, μια τρομοκρατική ενέργεια. Δεν υπήρχε μεθοδολογία. Απλά υπήρχαν αστυνόμοι-δημόσιοι υπάλληλοι. Ρώτησε αν υπάρχουν ειδικά εκπαιδευμένα γκρούπ για περιπτώσεις καταλήψεων, ομηρίας, τρομοκρατικών ενεργειών. Και βέβαια δεν υπήρχαν. Κώδικας συμπεριφοράς και δεοντολογίας; Σίγουρα θα αστιεύεστε.

Ρώτησε να μάθει ποιά είναι η παρούσα συνεργασία με τις ξένες υπηρεσίες πληροφοριών της Ευρώπης και της Αμερικής. Καμμία, του απάντησαν. Τα τελευταία 26 χρόνια, κανένας έλληνας υπουργός δημόσιας τάξης δεν έχει ζητήσει τη συνεργασία αλλων υπηρεσιών. Κανείς δεν έφτιαξε ενα σχέδιο για το τί συστήματα πληροφορικής και εκπαίδευσης χρειάζεται η υπηρεσία. Δεν υπάρχουν πουθενά καταγραμμένοι στόχοι υπηρεσίας. Πουθενά σύστημα συλλογής επεξεργασίας και ανάλυσης δακτυλικών αποτυπωμάτων, πουθενά συσχετισμός και σύγκριση δεδομένων απο πολλαπλές βάσεις πληροφοριών. Και φυσικά η ανάρτηση ιστοσελίδων για συλλογή πληροφοριών απο το κόσμο, είναι αδιανόητη, καθότι κάτι τέτοιο στην Ελλάδα θεωρείται ρουφιανιά. Και με τί ασχολουνται όλοι αυτοί; ρώτησε ο υπουργός. Με τίποτα, ήρθε η σιωπηλή απάντηση."

Eίναι λόγια απο ενα πόστ που έγραψα πριν περίπου δύο χρόνια, τον Δεκέμβριο του 2007. Είχα εκφράσει τότε την γνώμη πως το θέμα του τραμπουκισμού στην Ελλάδα ειναι υπόθεση μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που τρομοκρατούν τη χώρα, και άν υπάρχει πολιτική βούληση, το πρόβλημα λύνεται αμέσως. Κάτι τέτοιο επανέλαβε και ο κ. Χρυσοχοίδης σε μία εμφάνισή του στο δελτίο του mega χθές, και συμφωνώ μαζί του. Και μαζί του πιστεύω και η Ελλάδα. Θα επιθυμούσα λοιπόν να του ευχηθώ καλή επιτυχία. Οι προσδοκίες μου είναι υψηλές.

Θα πρόσθετα μονάχα, πως το θέμα του πανεπιστημιακού Ασύλου είναι το ναρκοπέδιο που θα μπορούσε να αποδειχθεί το βατερλώ του κ. Χρυσοχοίδη, καθώς πολύ καλά γνωρίζει πως εντός των τοιχών των πανεπιστημίων, δρούν οι στρατοί των τρομοκρατών που κυνηγάει, και τα στελέχη εκείνων που τους καθοδηγούν. Αυτό το θέμα πρέπει να τελειώνει ΤΩΡΑ, πριν φτάσει σε αδιέξοδο. Εκεί θα τον χτυπήσουν οι τραμπούκοι της Αριστεράς στους επόμενους μήνες. Ηδη, οι διάφορες ομάδες που λιμαίνονται κοινωνία, γήπεδα, δημόσια σχολεία, εμπορικούς δρόμους και πανεπιστήμια, ψάχνουν για μία αφορμή για κάποια καινούργια Δεκεμβριανά, όπου θα έρθει και το μεγάλο τέστ για τον λαϊκισμό και την ελαφρότητα που έχει επιδειξει η κυβέρνηση στο όλο θέμα. Και αυτό είναι θέμα πρωθυπουργού.

Και λίγα λόγια για τον κ. Τσίπρα. Πολιτική πορνεία εμπορεύεται ο κ. Τσίπρας και το Σύριζα, νομιμοποιώντας κάθε κίνημα μπαχαλάκηδων, μαφιόζων τύπου λιμανιού, ή πιτσιρικάδων τύπου Δεκεμβριανών. Και γυρνάει γύρω γύρω, επισκεπτόμενος κάθε συνδικαλιστική συντεχνία αληταράδων, που με τον ενα ή άλλο τρόπο πλήττει το εμπόριο της χώρας, κατεβάζει ό,τι διακόπτες μπορεί, εκβιάζει όσο πιο τραμπούκικα μπορεί, και καταστρέφει περιουσίες. Σ' αυτούς δίνει πολιτική εκπροσώπηση ο κ. Τσίπρας, σ' αυτούς δίνει φωνή και εκπροσώπηση.

Την πολιτική του παρουσία και ύπαρξη θα την κρίνω απο δύο πράγματα. (1)απο το πολιτικό ήθος που εκπέμπει, και (2)απο την συνολική πολιτική πρόταση που έχει να καταθέσει για την πρόοδο αυτής της χώρας. Τα υπόλοιπα μου είναι περιττά. Και μέχρι τώρα, ο κ. Τσίπρας και οι διάφορες συνιστώσες του, συμπεριφέρονται σαν ανώριμα πιτσιρικάκια που χρειάζονται μόρφωση, αρχές, και πολιτική ωριμότητα. Καθε τους δήλωση και μια συναισθηματική βλακεία, κάθε τους πράξη και μια ακόμα αντίδραση υπερβολής. Γνωρίζω πως κάποιοι συμπατριώτες μου τον έχουν τιμήσει με την ψήφο τους. Ελπίζω μονάχα, να τον κρίνουν με τα ίδια κριτήρια.

Locus Publicus - Συντρίψτε τους τρομοκράτες
Ξηλώνει τις «ζαρντινιέρες» στην ΕΛ.ΑΣ.
Χρυσοχοϊδης στο ΜΕGA
Θύελλα αντιδράσεων για τις προσαγωγές
Η γλώσσα και η Γάζα
Οι χρήσιμοι «παριστάμενοι»

Φθινοπωρινά

Με κάποιο βιβλίο συντροφιά και εναν καυτό καφέ, επισκέπτομαι που και που κάποια λιμνούλα της περιοχής. Κάθε Φθινόπωρο, αισθάνομαι μια ανάγκη για ανανέωση και προγραμματισμό. Φτιάχνω λίστες με βιβλία που πρέπει να διαβαστούν, πράγματα που πρέπει να γίνουν. Η περίοδος του Φθινοπώρου και του χειμώνα είναι μια περίοδος παραγωγική. Σαν έρθει το φώς της Ανοιξης, το μυαλό σταματάει να δουλεύει. Και το καλοκαίρι, φτάνει στο απόλυτο μηδέν.

Αναμοχλεύοντας παλιά βιβλία και κουτιά, έπεσα πάνω σε κάτι που είχα αφήσει ημιτελές. Ενα παλιό και χοντρό ντοσιέ με άρθρα οικονομικής και πολιτικής θεωρίας, και μια σειρά απο κοινωνιολογικά συγγράματα για την ανάπτυξη των πόλεων. Ηταν η εποχή που είχα το κουράγιο να διαβάζω ένα βιβλίο την ημέρα, μαζί με πολλαπλούς καφέδες και ξενύχτια. Είχα τότε συλλέξει 200 άρθρα σε ενα μαύρο ντοσιέ με τον τίτλο "Keitha Fine Readings", το όνομα μιας χίππισας καθηγήτριας Οικονομικών απο το πανεπιστήμιο. Γραμμένα απο ανθρώπους του κλειστού της ακαδημαϊκού κύκλου, γραπτά που δεν εκδόθησαν ποτέ, αλλα μοιράστηκαν μόνον σε φοιτητές και μυημένους.

Πέρασαν καιροί απο τότε, η Keitha χάθηκε απο τη ζωή μου, οι καφέδες μειώθηκαν μαζί με τις αντοχές, αλλά τα ενδιαφέροντα, περιέργως αυξήθηκαν. Και σαν άνοιξα το παλιό κουτί και βρήκα μέσα τον θησαυρό των άρθρων, ένοιωσα την ανάγκη να ξανεπισκεφθώ την ερημική λιμνούλα που με φιλοξενούσε κάποτε για ώρες ολόκληρες. Και κάθησα εκεί, χαμένος στις αφηγήσεις των μεγαλοφυών συγγραφέων που πάτησαν με προσωπικό τους ρίσκο τη γή της Βραζιλίας, τα maquiladoras του Μεξικού, χωριά της Γουατεμάλας και του Περού, τις αναπτυσσόμενες πόλεις της παραλειακής ανατολικής Αφρικής, έσκαψαν βαθιά τις ευρωπαϊκές βιβλιοθήκες του Λονδίνου, του Παρισιού και του Αμστερνταμ, και ανακατεύτηκαν με την ωμή Ιστορία των πόλεων, ντόπια φαγητά και εξωτικές μουσικές. Και άφησαν πισω τους τη συλλογή της Κeitha, με άρθρα που κόσμησαν τα διδακτορικά τους, και που διαβάστηκαν ίσως σε κάποιους μικρούς κύκλους, σε στενά δωμάτια μεγαλουπόλεων, ενδιαφέροντα εκκεντρικών και αργόσχολων τυπάδων της ίδιας κοπής.

Κάθε φθινόπωρο τα χρώματα της Νέας Αγγλίας γίνονται σαν κι αυτό της φωτογραφίας. Για κάποιο περίεργο λόγο, η απίθανη φύση γυρνάει τα χρώματα των δέντρων της σε ενα πλατύ φάσμα απο κόκκινα, κίτρινα και πορτοκαλί φύλλα που συνυπάρχουν σε όλους τους πιθανούς συνδιασμούς με φόντο το γενικό πράσινο. Το φαινόμενο αυτό των απίθανων αυτών χρωμάτων, γνωστό ως foliage, παρατηρείται μόνον στη Νέα Αγγλία και μέρος του Γαλλικού Καναδά. Η απίθανη απόχρωση γεννά πάμπολλα είδη κοκκινωπών αποχρώσεων, κρατάει λίγες εβδομάδες, και σβήνει σιγά σιγά στις απέραντες βροχές και χιονοθύελλες του χειμώνα, ξεγυμνώνοντας δέντρα και τοπία, μέχρι την Ανοιξη που η νεκρή γή ζωντανεύει και πάλι με μια πανδαισία χρωμάτων και μυρωδικών. Οσο χρόνο χρειάζομαι, σκέφτηκα, για να τελειώσω τα 200 άρθρα των φίλων της Keitha.

Να περάσουν και οι φίλοι;

Κάπου 1200 εκλογικά τμήματα θα στηθούν στη χώρα για να υποδεχθούν τους νεοδημοκράτες που θα ψηφίσουν τον νέο πρόεδρο του κομματος. Στο μεταξύ διάστημα, θα συσταθούν εκλογικοί κατάλογοι στους οποίους θα γράφονται τα μέλη του κόμματος, οι συμπαθούντες, οι "φίλοι", και προφανώς και ... οι αντίπαλοι.

Το καινούργιο σύστημα ψήφισης του αρχηγού της ΝΔ απο την Βάση, είναι μια ακόμα λαϊκή επινόηση. Ακούγεται καλό και πολυ δημοκρατικό, αλλά το σύστημα μπάζει απο παντού και απαιτεί βελτιώσεις. Είναι πρωτίστως μια πρόταση που επινοήθηκε απο τους ανησυχούντες (Αβραμόπουλο και Σαμαρά) που φοβούνται πως η Ντόρα θα τους μασήσει σε απλό συνέδριο. Ηδη, η πανούργα παρασκηνιοφόρος, έχει φτιάξει απέραντες λίστες. Οταν ο Καραμανλής έπαιζε playstation, η Ντορούλα δούλευε καλά.

Και που το ξέρουμε, πως στις λίστες θα είναι μόνον νεοδημοκράτες; Φυσικά και δεν το ξέρουμε. Που το ξέρουμε πως δεν θα γραφτεί και ο Μητσάρας απ' την Κοκκινιά "φίλος" της παράταξης, που συνήθως ρίχνει Αλέκα, αλλά σήμερα θα ψηφίσει Αβραμόπουλο; Ούτε αυτό το ξέρουμε. Και πως θα εμποδίσουμε τους "φίλους" Πασοκτζήδες να ψηφίσουν Ψωμιάδη γιατί θα είναι μέρα όμορφη, και ο χαβαλές μεγάλος; Ούτε αυτό το ξέρουμε, και ούτε μπορούμε να το διασφαλίσουμε.

Δεν είναι φίλοι μου σοβαρά πράγματα αυτά. Οταν δεν μπορείς να κάνεις κάτι καλά, μην το προτείνεις. Οταν η διαδικασία δεν είναι αδιάβλητη, μην την αρχινάς. Οταν το σύστημα μπάζει απο παντού, μην το συνεχίζεις. Μην μπερδεύουμε τον χαβαλέ με τις δημοκρατικές διαδικασίες. Στο διαβρωμένο μας πολιτικό σύστημα, η πρόταση που ακούγεται λογική (εκλογή απο τη βάση), είναι στην ουσία η επιβράβευση πως δεν έχουμε ακόμα σκεφτεί πώς θα δουλέψει σωστά η δημοκρατία μας. Και αυτοσχεδιάζουμε προχωρώντας.

Ας προτείνω κάτι (σε μπλόγκ είμαστε). Αν ποτέ είχαμε την πολυτέλεια σκέψης και άμεσης εφαρμογής ιδεών, θά έπρεπε να σκεφτούμε πολύ πιο ριζοσπαστικότερα.

Εχουμε ένα πολιτικό σύστημα όπου οι εκλεγμένοι πρόεδροι, βουλευτές, αρχηγοί, κλπ, μπορούν να υπηρετήσουν απεριόριστες θητείες. Ο Αχιλλέας Καραμανλής ήταν υπουργός απο τότε που γεννήθηκα εγώ. Ο Εβερτ έπαθε σωρεία εγκεφαλικών για να φύγει. Και ο Καραμανλής ήθελε και τρίτη θητεία για να κάνει ό,τι ξέχασε στις δύο προηγούμενες. Χώρια που όταν θα βγεί η Ντόρα θα πρέπει να πεθάνουμε όλοι μας μέχρι να ξεκουμπιστεί απο την καρέκλα.

Δεν θα ήταν λοιπόν καλή η πρόταση να αλλάξουμε δύο πραγματάκια στα γρήγορα;

(1)Μαξιμουμ δύο (2) θητείες για πρόεδρο, πρωθυπουργό και βουλευτές για να μπαίνει και νέο αίμα στη Βουλή, και (2)εναν μηχανισμό εκλογής αρχηγών κομμάτων και υποψηφίων πρωθυπουργών κατα το αμερικανικό σύστημα των primaries (εναν ολόκληρο κύκλο καθολικής ψηφοφορίας που θα εκλέγει κάθε φορά τον υποψήφιο πρωθυπουργό κάθε κόμματος);

Στην Αμερική οι πρόεδροι μπορούν νά υπηρετήσουν μόνον δυο θητείες. Σε αντίθεση, στη Γερουσία (6 χρόνια θητεία) και το Κογκρέσσο (2 χρόνια θητεία) υπάρχουν αριστοκράτες πολιτικοί απο μεγάλα τζάκια και είναι εκεί χρόνια, και δεν σκοπεύουν να πάνε πουθενά. Και ειναι τόσο δυνατά καρφωμένοι στην καρέκλα, που δεν μπορούμε σήμερα να βρούμε άτομο στη Γερουσία που να μην είναι πουλημένο σε εταιρείες , ιδιωτικά συμφέροντα, ή ξένες κυβερνήσεις. 40 χρόνια είχε ο Κέννεντυ στη Γερουσία. Ενας άλλος, ο Strom Thurmond (South Carolina) πέθανε σχεδόν εν ενεργεία στα 100! Και κάθε γερουσιαστής θέλει 5-10 εκατομμύρια για προεκλογική εκστρατεία. Η μακροχρόνια παραμονή στην πολιτική δημιουργεί απίθανες οικονομικές και ηθικές εξαρτήσεις. Δεν θα ήταν λοιπόν καλό να την μειώναμε;

Ορίστε και πώς δουλεύουν τα primaries. Πριν τις βουλευτικές εκλογές, θα γίνονται πρώτα εκλογές για την ανάδειξη υποψηφίου κάθε κόμματος. Και θα μπαίνει έτσι νέο αίμα στην πολιτική σκηνή, θα φύγει η υποκρισία και η ντροπή του να αποφεύγει κάποιος να δηλώσει πως έχει φιλοδοξίες να γίνει πρωθυπουργός. Θα εχουμε ας πούμε 5 νεοδημοκράτες, και 5 Πασοκτζήδες υποψηφίους σε κάθε εκλογή. Οταν ο πληθυσμός γράφεται στους εκλογικούς καταλόγους, ο κάθε πολίτης θα πρέπει να δηλώσει σχέση με ένα κόμμα (ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, κλπ). Ετσι θα καταγράφονται και θα φιλτράρονται τα μελη και οι "φίλοι". Κάποιος θα μπορεί όμως και να δηλώσει "ανεξάρτητος". Τη μέρα των προκαταρκτικών εκλογών (primaries), ο νεοδημοκράτης θα μπορεί να ψηφίσει μόνον το κόμμα που επέλεξε ως σχέση (την ΝΔ), και ο Πασοκτζής μόνον το ΠΑΣΟΚ, και όχι άλλο κόμμα (η επιτροπή θα μοιράζει μόνον το ανάλογο ψηφοδέλτιο). Οι "ανεξάρτητοι", θα μπορούν να ζητήσουν όποιο ψηφοδέλτιο θέλουν. Στις εθνικές εκλογές ψηφίζεις ο,τι θέλεις. Με τον τρόπο αυτό, και τα μέλη θα ξέρουμε, και τους "φίλους " και περαστικους θα αποφύγουμε, και φρέσκες υποψηφιότητες θά έχουμε, και τους καρεκλοκένταυρους θα ξεκάνουμε, και καλύτερη δημοκρατία θα φτιάξουμε.

Σε ιδέες είμαι ανοιχτός. Ορίστε εδώ, τι δήλωσαν και οι γίγαντες.

Στον αγώνα της ενημέρωσης

Την περίπτωση Αυτιά είμαι σίγουρος πως την γνωρίζετε. Πρόκειται για τον γραφικότατο τηλεπαρουσιαστή του Alter, ο οποίος έχει μείζουσα θέση στην ελληνική τηλεόραση, και υποθέτω μεγάλη ακροαματικότητα. Αν κρίνω απο την γενική παρουσίαση, γλωσσική ευφράδεια, και βάθος σκέψης, ο καταπληκτικός αυτός δημοσιογράφος θα μπορούσε κάλλιστα να χαρακτηρισθεί ώς ο μεγαλύτερος ηλίθιος που έχει δουλέψει ποτέ σε τηλεόραση. Εντούτοις υπάρχει, και μάλιστα πολύ.

Ο κύριος Αυτιάς λοιπόν, όπως θα γνωρίζετε, παρουσιάζει εδώ και μέρες ενα βίντεο με τον κ. Ψωμιάδη, το οποίο ο Αυτιάς μοντάρει καθημερινώς, δίνοντας την εντύπωση πως η συνομιλία είναι ζωντανή. Συνομιλώντας με ενα βίντεο και προβάλοντάς το ως ζωντανή συνομιλία, μάλλον δεν αποτελεί παράδειγμα ηθικής δημοσιογραφίας, αλλά τί να κάνουμε, αυτή ειναι η Ελλάδα, αυτό είναι και το Alter, και αυτός είναι και ο Αυτιάς. Η δημοσιογραφική αλητεία του Αυτιά, αντιμετωπίζεται ως σκέτος χαβαλές, και επιφέρει πλακίτσες και ανέκδοτα.

Αλλά ενώ ο ανεκδιήγητος Αυτιάς είναι προφανώς καράβλαχος και φαίνεται, θα ήθελα να πληροφορήσω τους φίλους μπλόγγερς, πως υπάρχουν και άλλοι επαγγελματίες του είδους, που έχουν τελειώσει το Harvard University, και κάνουν τα ίδια και χειρότερα. Και για προσωπική σας τέρψη, θα αναφέρω την περίπτωση του κυρίου Bill O'Reilly, δημοσιογράφου του Fox News, τεράστιας τηλεπερσόνας της Αμερικής, (και μεγάλου τηλεοπτικού αλχημιστή), που κατα την γνώμη μου είναι ένας απο τους μεγαλύτερους φασίστες των ΗΠΑ, παράδειγμα χειρίστου δημοσιογραφικού είδους και ήθους, και πιθανότατα η αισχρότερη τηλεπερσόνα της παγκόσμιας τηλεόρασης.

Με το Fox News θα ασχοληθώ εκτενέστερα σε προσεχές πόστ, για τώρα όμως, με αφορμή το δημοσιογραφικό κατασκεύασμα του κ. Αυτιά, παραθέτω ένα βιντεοκλιπάκι, στο οποίο ο κωμικός Al Franken, δείχνει καθαρά, τον τρόπο με τον οποίον ο Bill O'Reilly πήρε μια έτοιμη συνέντευξη του αντιπροέδρου (τότε Γερουσιαστή) Joe Biden, έκοψε μια φράση του που περιείχε μία πρόταση, κατόπιν του επιτέθηκε πολιτικά, και επανήλθε δυναμικά προτείνοντας ο ίδιος, σαν δική του ιδέα, εκείνο ακριβώς που έκοψε!!

Παρακαλώ να μην θεωρηθεί πως Αυτιάδες υπάρχουν μόνον στην Ελλάδα.

Νάσου οι πρώτοι ερασιτέχνες

Αχ αυτός ο αριστερισμός. Μια παρωπίδα τόσο μεγάλη, που προκαλεί τύφλωση. Οι προεκλογικές ανακοινώσεις για την κατάργηση των στρατηγικών δεσμεύσεων της χώρας, της συμφωνίας για τα λιμάνια με τους Κινέζους και τα ενεργειακά με τους Ρώσους, είναι ένα ακόμα παράδειγμα φτηνού λαϊκισμού που δυστυχώς καλά κρατάει. Μια εβδομάδα στην εξουσία, και οι πρώτοι ερασιτέχνες έκαναν εντυπωσιακή εμφάνιση. Δεσμεύονται άλλωστε απο τις προεκλογικές δηλώσεις τους. Θα αφήσει, ή δεν θα αφήσει ο Μητσάρας ο συνδικαλιστής να κάνει εμπόριο η Έλλάδα με το εξωτερικό ή όχι;

Με δεδομένα οτι (1)το 95% του παγκοσμίου εμπορίου διακινείται δια θαλάσσης και το 80% της αξίας του διακινείται με εμπορευματοκιβώτια, (2)η διακίνηση των αγαθών με εμπορευματοκιβώτια παγκοσμίως κατά τη διάρκεια των τελευταίων δέκα ετών υπερτριπλασιάστηκε, (3) 1 στα 2 containers παγκοσμίως και 4 στα 5 containers που έχουν προορισμό την Ευρώπη προέρχονται από τη Κίνα, (4) το τεράστιο ενδιαφέρον της Κίνας να αυξήσει το διεθνές της εμπόριο αξιοποιώντας και αναβαθμίζοντας ενα παγκόσμιο δίκτυο λιμανιών, η ελληνική κυβέρνηση υπέγραψε με τον Κινέζο Πρόεδρο Hu Jintao (Χού Ζιντάο), μια απολύτως συμφέρουσα εμπορική συμφωνία, σύμφωνα με την οποία (1)το διακομιστικό εμπόριο Ελλάδας-Κίνας θα υπερδιπλασιασθεί στο μέλλον (αυξάνοντας τα εμπορικά και φορολογικά έσοδα για την Ελλάδα), (2)οι κινέζοι θα αναβαθμίσουν οικονομικά και λειτουργικα το λιμάνι του Πειραιά, (θα χτίσουν μια νέα προβλήτα και θα αναβαθμίσουν άλλες), (3)πάνω απο 1000 θέσεις εργασίας θα δημιουργηθούν, και (4)η Ελλάδα θα βελτιώσει την ήδη υπάρχουσα ναυτιλιακή της θέση παγκοσμίως. Αλλά, όπως πάντα στην Έλλάδα, οι διάφορες κομματικές και συνδικαλιστικές διαπλοκές, δημιουργησαν ένα ιδιότυπο σύστημα εργασίας, με το οποίο καμμία σχέση δεν έχουν οι Κινέζοι, οι κυβερνώντες άρχισαν τους λαϊκισμούς, και οι ντόπιοι συνδικαλιστές μας πουλούν και μανατζάρουν την εργασία κατα το δοκούν.

Η κ. Κατσέλη δεν έχει κάνει καμμία προετοιμασία για το θέμα της συμφωνίας των λιμανιών, δεν καθόρισε ποτέ τί ακριβώς θα διαπραγματευτεί με τους Κινέζους, τι ακριβώς δεν της αρέσει απο την συμφωνία, δεν έχει την παραμικρή άμεση γνώση του τί γίνεται εκεί κάτω, καμμία στρατηγική τί θα κάνει με τους απεργούς, δεν μας είπε ποιά ακριβώς εργασιακά δικαιώματα διαπραγματεύεται, και δεν εκπέμπει καμμία επείγουσα συναίσθηση της ανάγκης να ανοίξει το λιμάνι του Πειραιά, και της υψίστου σημασίας συνέπειες που θα έχει η απεργία στον ευρύτερο ναυτιλιακό μας χώρο. Σημειωτέον πως την συμφωνία για τα λιμάνια, και τα εργασιακά της συμφωνίας, απεδέχθησαν στο παρελθόν οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Το μπάχαλο άρχισε αργότερα, όταν άρχισαν οι ντόπιες διαπλοκές.

Το κύρος της χώρας μας καταρρακώνεται διεθνώς, αποκτούμε φήμη αναξιοπρεπούς εμπορικού συνεργάτη, και φυσικά οι Κινέζοι θα προσφύγουν και δικαστικά μετά την 1η Νοεμβρίου, διότι η Ελλάδα δεν τηρεί τις εμπορικές της υποσχέσεις. Οι Κινέζοι θα τα πάρουν τα λεφτά τους και μπορούν να κάνουν επενδύσεις και αλλού, εμείς θα χάσουμε σε κύρος, εργασιακές θέσεις και εμπόριο, η αγορά μας θα ξεμείνει απο προιόντα, και οι τιμές φυσικά θα αυξηθούν. Και όλα αυτά επειδή ο Μητσάρας ο συνδικαλιστής δεν γουστάρει διακρατικές συμφωνίες.

Η Ελλάδα δημιούργησε κάποτε ενα τεράστιο οικονομικό θαύμα, το θαύμα της Εμπορικής Ναυτιλίας. Ηταν το μεγαλύτερο στρατηγικό σχέδιο που εφαρμόστηκε ποτέ σ' αυτό τον τόπο, η πρώτη παγκοσμιοποιημένη επιχείρηση. Σε κάποια στιγμή, η Ναυτιλία μας απασχολούσε πάνω απο 300 χιλιάδες εργαζομένους στην Ελλάδα. Σήμερα το τεράστιο αυτό στρατηγικό έσοδο, ακόμα ενεργό και τεράστιο, δέχεται πολλαπλά πλήγματα σε όλα τα επίπεδα. Η νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ κατήργησε το υπουργείο εμπορικής ναυτιλίας, το συγχώνευσε με το Οικονομικών. Η ναυτιλία και οι εμπορικές ναυτιλιακές συμφωνίες της Ελλάδας με τον έξω κόσμο, πρέπει να διατηρηθούν και να επεκταθούν. Αν ο συνδικαλισμός αφεθεί στις δυναμικές του, ναυτιλία και λιμάνια θα καταντήσουν σαν τα ελληνικά πανεπιστήμια. Ο μαφιόζικος συνδικαλισμός μας πνίγει και ακόμα μια φορά. Και στο τιμόνι της ηγεσίας, οι ερασιτέχνες.

Αναφορές
Το λιμάνι της αγωνίας
ΟΛΠ: Κύρωση της σύμβασης παραχώρησης των προβλητών
Τριβές στην κυβέρνηση για το λιμάνι
Οι υποσχέσεις, οι εργαζόμενοι και η αγορά
Οι βασικοί όροι της σύμβασης για τον προβλήτα ΙΙ
Υπόσχεση στήριξης, αλλά...
Διαπραγματεύσεων συνέχεια
Συζήτηση από μηδενική βάση
O αντιαποικιακός αγώνας στον Πειραιά

Χαλαρά μανάρι, χαλαρά

Θυμάμαι κάποτε εναν αμερικανό αξιωματούχο που μάζεψε κάποιους ανώτερους στρατιωτικούς των τριών δυνάμεων των ΗΠΑ, γερουσιαστές και βαθυστόχαστους δημοσιογράφους, και τους είπε πως αναχωρεί για το Αφγανιστάν, όπου θα κάνει συνομιλίες express με αφγανούς πολιτικούς. Τα πράγματα είναι σε οριακό σημείο, είπε ο αξιωματούχος, η αντζέντα των συνομιλιών είχε ορισθεί, οι αποφάσεις θα ήταν γρήγορες, στρατηγικές, κατα τα πρότυπα του decision making όπως περιγράφεται στα διάφορα βιβλία του MBA. Mπάμ μπούμ, τελειώσαμε.

Τις επόμενες δύο μέρες, τον είδα να κάθεται κάτω απο ένα αφγανικό δέντρο με τους αφγανούς προεστούς, οι οποίοι του πρόσφεραν τοπικά ποτά και γαρδούμπα. Τον έντυσαν μάλιστα και με κάτι ντόπιες κελεμπίες, του δώσαν καμμιά δεκαριά μαξιλαράκια για τέντωμα και αραλίκι, και του είπαν ότι αλάργα θα γίνουν και οι συζητήσεις express, κάτσε τώρα να φέρει ο Mohamed τα κρασιά, ο Ahmed τις πίτες, ο Ibraim τις μαστούρες. Αλάργα και πολύ χαλαρά, θα δούμε και το Μεσανατολικό, τι δίνεις, τι δίνω, τι παίρνεις τί παίρνω. Βάστα λίγο να περάσει κι ο Omar, είναι στο δρόμο με καμήλα, βόηθησε κι αυτός στον πόλεμο, αφήνεις έξω τέτοιο σύμμαχο; Ασε πρώτα να τελειώσουμε τη γαρδούμπα, να δούμε τί δώρα έφερες, πάρε και κανα κιλίμι για το σπίτι, αλάργα να δούμε τι θέλει κι ο λαός.

Και πρίν αρχίσουμε τις συνομιλίες, κάτσε να χαιρετήσουμε και τα σόγια που ήρθαν, τα ξαδέλφια, τις γυναίκες, τους κουμπάρους, τους προεστούς και τα κολλητάρια, είναι προσβολή να τους αγνοήσουμε, οι άνθρωποι τόσο ποδαρόδρομο κάνανε να να μιλήσουνε express. Κι αν έχεις και κανα ψιλό σε δολλάρια, ταληρα, δεκάρικα, ό,τι νάναι, ρίχτα στο ταγάρι, γιατί κοστίζουν τα ψητά και τα κεμπάπ, και έχουμε και κορίτσια να παντρέψουμε, οι γαμπροί ζητάνε προίκα. Και μέσα σ' αυτό το κλίμα express, συνεχίστηκαν οι συνομιλίες, και ο αξιωματούχος επέστρεψε στην Ουάσιγκτον, ανακοινώνοντας πλήρη επιτυχία των συνομιλιών, καθότι οι αφγανοί συνάδελφοι τον κατανόνησαν απολύτως και συμπλέουν μαζί του ιδεολογικά.

Το αφγανικό μοντέλο συνομιλιών ακολουθείται τώρα και για το συνέδριο της ΝΔ. Πρώτα να περάσει ο Αβραάμ ο φιγουρατζής, να πετάξει μερικά θολοκουλτουριάρικα, να δωθεί εντύπωση συνάντησης γιγάντων. Αντε να δούμε τί μαλακία θα πεί και ο Μειμαράκης, τι θα κάνουμε και τον Σαμαρά αν βγεί η Ντόρα, τι θα πάρει η Ντόρα αν βγεί απο κωλοφαρδία ο Σαμαράς. Αντε να δούμε αν θα μπούνε και τα σαραντάρικα τεκνά, αλάργα να δούμε και το καταστατικό, να χαιρετήσουμε τη βάση που θα μας ψηφίσει, άντε και να οραματισθούμε το νέο ιδεολογικό στίγμα του κόμματος, ανάμεσα σε φραπέδες και τηλεπαράθυρα, μεταξύ Πρετεντέρη και Αυτιά. Αντε και να τεντωθούμε λίγο σε μαξιλαράκια, να περάσει και ο Ψωμιάδης ο λαϊκός, να σκεφτούμε αν θα τον πάρουμε σκέτο, ή θα χρειαστεί και Ανθιμος. Βαστάτε λίγο να φέρουν τα επιτελεία της Ντόρας τις μυστικές δημοσκοπήσεις με τους προσκυνημένους, να δούμε αν θα αλλάξει γνώμη και ο άνεργος ο Κουρασμένος.

Αργά και χαλαρά, θα επανιδρυθούμε. Αλάργα έρχεται και το καινούργιο ιδεολογικό στίγμα. Ασε να κανονίσουμε πρώτα τα φιγουράτα, το νέο σήμα, τη σημαία, τον ύμνο στο Μαντρί. Αντε φέρτε και καμμιά γαρδούμπα, τοση σκέψη βάζουμε για το αν το κόμμα θάναι δεξιό, αριστερό, κάπου στο ανάμεσα, ή τελείως του κώλου. Χαλαρά θα τους συμπεριλάβουμε όλους, καραμανλικούς, καρατζαφερικούς, άντε και λίγο σοσιαλισμό που τον θέλουν όλοι. Και Κοραντή και Ψινάκη θα χορέσουμε, και ξανθιές και μαυρομάτες, και αθλητές και σκηνοθέτες, και Νταλάρα και Πανούση. Αντε να βολέψουμε και αυτούς που χάσανε άδικα, γίνεται κόμμα χωρίς αφιερωμένους, τον Ζαγορίτη, τον Αναψυκτιαριάκια, το θείο Αχιλλέα που πρέπει να ολοκληρώσει. Τρέχει και δεν φτάνει ο καυμός που στερούμαστε μια Παπακώστα, μια Φανή, χώρια που δεν αντέχεται η απουσία του Μισέλ.

Αντε να ρευτούμε τώρα, γιατί η γαρδούμπα μας έκατσε στο στομάχι κι έχει και αέρια, να δούμε αν η πολυκατοικία τη βγάζει με σκέτο σοβάτισμα, ή χρειάζεται να φέρει και ο Καρατζαφέρης βοηθητικά καζανάκια. Βράχνα μας έγινε αυτή η πουτάνα η Επανίδρυση, τί τις θέλαμε τις ανακοινώσεις, καλά δεν είμασταν παλιά, σκέτο μαντρί, βάλτε και κανα πιασάρικο να μερακλωθούμε, μεσογειακή χώρα είμαστε, το στίγμα πρέπει να έχει ήλιο, να αερίζεται καλά, και να φοριέται εύκολα. Για πάρτε και ένα τηλέφωνο τον Κουρασμένο. Τον πειράζει αν επανιδρυθούμε χαλαρά; Πές του προλαβαίνουμε. Το καινούργιο Playstation βγαίνει τα Χριστούγεννα.

Φωτιά στο παραμάγαζο

Tη μέρα της ορκωμοσίας της νέας κυβέρνησης, βγήκαν οι μπαχαλάκηδες για να δώσουν το μήνυμα πως "εδώ είμαστε και εμείς". Και κατέστρεψαν και πάλι ό,τι μπορούσαν, δίνοντας στην κοινωνία το στίγμα του τί θα επακολουθήσει και με την νέα κυβέρνηση. Και την άλλη μέρα το πρωί, ο κ. Χρυσοχοίδης μπήκε στα Εξάρχεια και τα έκανε χωνί. Συνέλαβε δεκάδες μάγκες αντιεξουσιαστές, και δήλωσε ευθαρσώς πως "η αστυνομία πρέπει να αστυνομεύει την πόλη. Και για να γίνει αυτό, οι αστυνομικοί πρέπει να βγούν στο δρόμο." Και δεν φοβήθηκε ο κ. υπουργός, ούτε τις διαμαρτυρίες για τα καλά παιδιά που έπιναν καφέ και τα σύραν οι κακοί μπάτσοι απο τις καφετερίες, (η λαϊκή ΝΔ δεν μπορούσε να κάνει τέτοια πράγματα), ούτε υπολόγισε τα περίφημα δικαιώματα του πολίτη (που η υπερευαίσθητη ΝΔ δεν άγγιζε), ούτε και νοιάχτηκε μην τυχόν πέσει πάνω σε φιλαράκια του Γρηγορόπουλου και τους χαλάσει το αντιεξουσιαστικό τους όραμα. Αμερικανιά! Δεκάδες οι βίαιες προσαγωγές, αστυνομία παντού και πάντα, ούτε κολλήματα για λαϊκή καταπίεση, ούτε καν μια ερώτηση στον Τσίπρα για συναίνεση!

Η είδηση είναι μουσική στ' αυτιά μου. Κατάλαβε προφανώς ο κ. υπουργός πως απο την πρώτη εβδομάδα της διακυβέρνησής του, θα πρέπει να δώσει και κείνος το δικό του στίγμα. Kαι αφού του την έπεσαν εκείνοι χθές, τους την πέφτει αυτός σήμερα. Και δυνατά. Να σκέφτηκε μήπως ο κ. υπουργός πως και ο Αδωνης Γεωργιάδης είναι έλληνας πολίτης και κακώς τον κάψανε 12 φορές; Επαναστατική σκέψη (που να ξεστομίσει τέτοιο πράγμα η ΝΔ!). Δηλαδή το ΠΑΣΟΚ θα αρχίσει τις φάπες και τις συλλήψεις εκείνων που η εκπασοκισμένη ΝΔ απέφευγε για μία εξαετία; Δεν θα έχουμε δηλαδή απο δώ και πέρα μπαχαλάκηδες να τα σπάνε όποτε θέλουνε; Θα μας τελειώσουν τα ένδοξα Δεκεμβριανά; Τέτοια αντιδημοκρατικά μέτρα στα Εξάρχεια; Πα, πα, πά.... Και τί σπόντα ήταν εκείνη, "θα ακολουθήσουν τα εκπαιδευτικά ιδρύματα, κυρίως όσα έχουν μεταβληθεί με το «έτσι θέλω» κάποιων μειοψηφιών, σε μόνιμες εστίες σχεδιασμού και εκτέλεσης επιθέσεων;" Που να τολμήσει να ξεστομήσει ο Κωστάκης τέτοιο πράγμα! Λέτε να ετοιμάζει ο Γιώργος άρση του Ασύλου και να μας το κρατάει έκπληξη; Λέτε να περιμένει κάποιο πανεπιστημιακό μπάχαλο για να κάνει κάτι που δεν τόλμησε να κάνει η ΝΔ; Λέτε ρε παιδιά να μας βγεί ο Γιώργος...δεξιά?

Μετά απο 6 χρόνια εκπασοκισμού της ΝΔ, διαβλέπω κάποιες προσπάθειες νεοδημοκρατισμού του ΠΑΣΟΚ. Λέτε ρε παιδιά να πάμε ανάποδα; Να κλέψει ο Γιώργος όλη την κεντροδεξιά αντζέντα και να συσπειρώσει απο Πασόκους μέχρι νεοδημοκράτες, απο Καρατζαφερικούς μέχρι βαριά Καραμανλικούς; Λέτε να τους ακούσει όλους και να τους θεωρήσει απλά Ελληνες; Αυτό θα είναι αληθινή επανάσταση. Λέτε ρε παιδιά να είναι ο Γιώργος μάγκας και να κυβερνήσει τίμια; Με καρότο και μαστίγιο; Tελικά, λέτε ρε παιδιά, ο Γιώργος, το αμερικανάκι, να μας βγεί...σωστός;

Είναι πολύ νωρίς ακόμα, αλλά υποσχέθηκα να ειμαι τίμιος μαζί του. Και αυτό που έκανε χθές, μου άρεσε.

Η κυρία της πολιτικής

Ηταν πάντα ευπαρουσίαστη, μοδάτη και σκερτσόζα. Παλιά φυσιογνωμία της γειτονιάς, τρελλιάρα γκόμενα της εφηβείας. Θα πρέπει να ήταν τώρα 45άρα, και είχε κάπως αλλάξει. Την θυμάμαι να κατεβαίνει απο την κατηφόρα της γειτονιάς, με δύο διαφορετικές κομμώσεις την εβδομάδα, άλλοτε κόκκινα, άλλοτε ξανθιά μαλλιά, μπότες μοδάτες, πολύχρωμα φουλάρια, και μπιχλιμπίδια της λαϊκής. Θα έλεγα πως την πρόσεχα πιο πολύ απο το στύλ της, ντυνόταν για να κάνει εντύπωση, να προβοκάρει. Οι φήμες της γειτονιάς έλεγαν πως ήταν απο μεσαία οικογένεια, αλλά έκανε παρέα μόνον με πλούσιους. Τα καλοκαίρια πήγαινε πάντα στα νησιά, και τη βλέπαμε να γυρίζει μαυρισμένη, με απίθανους συνδυασμούς γυαλιών, καπέλων και χαϊμαλιών. Πήγαινε και σε καποιο ιδιωτικό σχολείο.

Mια εποχή, ντυνόταν μόνο στα μαύρα. Ισια μαύρα μαλλιά, άσπρο χλωμό μακιγιάζ, βαθύ κόκκινο κραγιόν. Είχε έναν εξωτικό ερωτισμό, ενα καλά καμουφλαρισμένο μυστήριο που το καλλιεργούσε επίμονα και ηθελημένα. Ντυνόταν σε κάτι περίεργες μπουτίκ των Αθηνών, στενές δερμάτινες φούστες, δικτυωτά καλτσόν, γόβες στυλέτο και γύφτικα σκουλαρίκια. Ατίθασο μηχάνημα της φαντασίας, exclusive ερωτισμός και υψηλή συντήρηση.

Δεν ήξερα τί απέγινε απο τότε, η μνήμη μου δεν την κράτησε σαν χρήσιμη ανάμνηση, αλλά ξαφνικά, δύο εβδομάδες πρίν τις εκλογές, την είδα σε κάποια κομματική ιστοσελίδα, να ποζάρει με πολύ στύλ, υποψήφια μεγάλου κόμματος. Ρε δεν είναι δυνατόν, σκέφτηκα. Βάζω το όνομά της στη Γκούγκλα, και νάσου το κατεβατό. Σπουδές στην Αθήνα, στη Γαλλία, οίκος μόδας και διακόσμησης, ιδιωτικό νηπιαγωγείο, πιάνο, πρόεδρος κάποιου συλλόγου πλούσιων κυριών, οικολογικές ευαισθησίες, και πίστη στον σοσιαλισμό.

Στο απίθανο μοδάτο πανηγύρι των εκλογών, το μεγάλο κόμμα έψαχνε γυναίκες με ιδιαίτερο προφίλ - "γυναίκα, μητέρα και επιχειρηματίας". Κάποιος της έριξε την ιδέα, και εκείνη ενθουσιάστηκε. Κάποιοι τρίτοι, δικτυωμένοι, της κανόνισαν μια συνάντηση με κάποιον ματρόζο του κόμματος. Ηταν πράγματι έξυπνη, με τέλειο φωτογραφικό πορτραίτο, αυτοδημιούργητη, ενεργητική. Στη συνέντευξη που ακολούθησε, της έκαναν πολλές προσωπικές ερωτήσεις για τη ζωή της, και σεναριακές ερωτήσεις για το πως θα αντιμετώπιζε πολιτικές και οικονομικές καταστάσεις. Αρίστευσε. Μπορούσαν τώρα να αρχίσουν οι διαδικασίες.

Στη συνέχεια έπρεπε να απορροφήσει κάποια ιδεολογικά κατεβατά με πακεταρισμένη εκφραστική και ξύλινες κομματικές λέξεις. Ατάκες για την διαφθορά, την Παγκοσμιοποίηση, τις θέσεις του κόμματος για την ΕΕ, το Ασφαλιστικό, τη δημόσια υγεία και διοίκηση, ωδές προς τα δημοκρατικά κεκτημένα και τα δικαιώματα του εργάτη. Και ενώ όλα αυτά έπρεπε να τα διαθέτει στην καβάντζα, η ρητορική έπρεπε να απλοποιηθεί σε επίπεδο πέμπτης δημοτικού, για να την πιάνουν και οι λαϊκοί. Και επειδή απο την επαρχία η Κίνα έπεφτε μακρυά και η ανεργία κοντά, τα βράδια καθόταν στον καθρέφτη αποστηθίζοντας ειδικά τσιτάτα για αγρότες, το όραμά της για το κόμμα και την κοινωνία, και λαϊκά μανούρια για γυναίκες ψηφοφόρους.

Σαν ανέβηκε στο βήμα να μιλήσει, κόμπιασε. Είχε μπροστά της μια ομάδα ανθρώπων με τους οποίους δεν είχε τίποτα το κοινό. Εργάτες, βιοπαλαιστές, βαλτοί του κόμματος, γυναίκες των συλλόγων, χωριάτες της γής, κάθε λογής περίεργο. Βλαχουριά. Για τί σοσιαλιστικό όραμα να τους μιλήσει; Είναι τώρα οι βλάχοι για σοσιαλισμό; Παραπονέθηκε για την ποιότητα του ήχου, ο φωτογράφος της άστραφτε συνεχώς το φλάς στο πρόσωπο και της χάλαγε το μέικ-άπ, κάποιοι φώναζαν συνθήματα και την διέκοπταν, δεν θυμόταν πόσα χρώσταγε η Ελλάδα για να το αναφέρει, είχε ξεχάσει και πολλά σημεία απο τα άρθρα για τις διαρθρωτικές αλλαγές και την πράσινη ανάπτυξη. Τελικά, τους είπε πως άν εκλεγεί, θα κάνει την αδικημένη επαρχία μας Παρίσι, με πλακόστρωτους δρόμους και φαναράκια, πάρκα και όμορφα μαγαζιά.

Αλλα η βλαχουριά δεν την κατάλαβε. Είδε μπροστά της ένα σοσιαλιστικό ανθρωποειδές της Μυκόνου και της Σαντορίνης, μια πρωινάδικη γκλαμουριά του Cosmopolitan και του καναπέ. Και στις εκλογές της Κυριακής, ο πάτος πήγε άπατα. Στάθηκε μπροστά στον καθρέφτη σκεφτόμενη τί είδους κόμμωση να φορέσει για την ανακοίνωση της ήττας. Πήρε ένα ρίσκο και έχασε. Δεν θα επέτρεπε όμως στον εαυτό της καμμία ενοχή, καμμία αίσθηση ήττας. Η ζωή ήταν γεμάτη ευκαιρίες, κόμματα, ιδέες, ωραίους άντρες με λεφτά, επιχειρήσεις και γαλλικά εστιατόρια. Και περιέργως, το ήξερε εκ πείρας, όλα ήταν μια τράπουλα που συνεχώς ανακατευόταν. Κάτι καινούργιο θα ξέβραζε το μέλλον. Τώρα που έχασε, θα αγόραζε για τον εαυτό της το κουπέ που είχε στο μάτι απο καιρό, και θα έκανε και κείνο το ταξίδι στην Ιταλία για ψώνια και κουλτούρα. Καλός ο σοσιαλισμός, αλλά εχει και το Μιλάνο κάτι συνολάκια...

Ερχονται λίρες και φλουριά

Ο Γιώργος Παπανδρέου είναι ο νέος πρωθυπουργός της Ελλάδας. Σχηματίζει αυτοδύναμη κυβέρνηση με ποσοστό 43,96% και 160 βουλευτές. Ο προκάτοχός του, ο κ. Καραμανλής, έχασε την εκλογική αναμέτρηση γιατί απογοήτευσε (πρόδωσε ειναι η σωστή λέξη), ακόμα και αυτούς που τον υποστήριξαν. Τα μικρά κόμματα πάλεψαν σθεναρά εναντίον του δικομματισμού, και κέρδισαν κάποια μικρά και σεβαστά ποσοστά. Θα είναι η πρώτη φορά στην ελληνική ιστορία, που ενα τρίτο μέλος μιας οικογένειας, τρίτη συνεχή γενιά, γίνεται πρωθυπουργός.

Στις φετινές εκλογές, η κινδυνολογία θριάμβευσε. Το δημόσιο χρέος της χώρας και ο υπέρογκος δανεισμός της ήταν τα κύρια θέματα. Και λογικά. Η ελληνική κοινωνία έχει βουλιάξει εδώ και δεκαετίες στη νοοτροπία του πελατειακού Κρατισμού, την κυρίαρχη θεωρία που καλλιεργείται απο όλα τα κόμματα. Η κλοπή του κρατικού πλούτου ήταν γενική, πυραμιδωτή και λαϊκή. Παρά τα τεράστια κοινοτικά πακέτα, η χώρα χρωστάει 290 δις. Tα χρήματα μοιράστηκαν πυραμιδωτά προς τα κάτω, απο την Βουλγαράκεια κορυφή μέχρι τα κομματίδια της γειτονιάς. Ακόμα και ο πρωθυπουργός της χώρας έκανε προεκλογική εκστρατεία απειλώντας τους πολίτες πως έρχεται ο Αλμούνια!

Πηγαίνοντας προς τα μικρά κόμματα, τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο κωμικά. Η Αλέκα για παράδειγμα, προτείνει τα γνωστά, έξοδο απο την ΕΕ και λαϊκή επανάσταση, ο Τσίπρας 100 χιλιάδες διορισμούς και έξοδο απο το Ευρώ, ο Καρατζαφέρης τίποτα. Η επιλογή του ΠΑΣΟΚ έγινε πρωταρχικά για να φύγει ο Κουρασμένος. Και είτε το θέλουμε, είτε όχι, είναι και η μόνη εναλλακτική μας λύση. Πασοκική η συλλογική μας ηθική, πασοκικό το σύστημα, πασοκική και η ΝΔ. Σύστημα ΠΑΣΟΚ φτιάξαμε, με ΠΑΣΟΚ κυβέρνηση θα πορευτούμε.

Η απεξάρτηση απο τον Κρατισμό, δεν είναι απλή υπόθεση. Η Ελληνική κοινωνία είναι κατα μεγάλο ποσοστό μια κοινωνία συντηρητικών βολεμένων που δεν επιθυμούν καμμία αλλαγή . Ο χρόνιος εθισμός στον Κρατισμό, το μικροβόλεμα και τα μικροδωράκια της εξουσίας, δεν αποτελεί περιβάλλον που δέχεται ήπιες αλλαγές, συναινέσεις και χαζοχαρούμενες επιτροπές μηνών. Για να σπάσει το απόστημα του συντηρητισμού στην Ελλάδα, χρειάζονται πολλαπλές νύχτες Αγίου Βαρθολομαίου. Αλλαγή σημαίνει ηλεκτροπληξία. Η κατάργηση του Ασύλου και της μονιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων, θα ήταν δύο κινήσεις που θα μπορούσαν να γίνουν τον πρώτο μήνα, και που θα κλυδώνιζαν νοοτροπίες δεκαετιών. Μαζί με τον εξωστρακισμό της Εκκλησίας που δεν συμμετέχει σε τίποτα το κοινωνικό. Τίποτα τέτοιο όμως δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα.

Και καθώς οι προσδοκίες μας είναι πολύ χαμηλές, ας ξεχάσουμε επι του παρόντος τα περι ηγετισμού, και ας προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Ηγέτη τύπου Ομπάμα δεν μπορούμε να έχουμε, γιατί κάτι τέτοιο θα προυπόθετε την ύπαρξη οντοτήτων που παράγουν ελιτίστικη σκέψη (πανεπιστήμια, επιχειρήσεις, think tanks). Και εμείς δεν παράγουμε ελιτίστικη σκέψη, παράγουμε λαϊκή. To ελληνικό πολιτικό τοπίο είναι απολύτως κονιορτοποιημένο (και οπαδοποιημένο), με κυρίαρχα κέντρα παραγωγής μαζικής ιδεολογίας την Αριστερά (που βρίσκεται σε κόσμους φαντασιακούς), την ακροδεξιά (που βρίσκεται σε κόσμους συναισθηματικούς), και την Εκκλησία (που βρίσκεται κάπου μεταξύ Βυζαντίου και Τουρκοκρατίας). Δεξιά δεν υπάρχει, ούτε και σοσιαλιστικό κόμμα.

Στα επόμενα χρόνια, ας απαιτήσουμε τουλάχιστον κάποιο υποφερτό crisis management. Aν καταφέρουμε να δαμάσουμε τον δανεισμό, τις διεθνείς υποχρεώσεις της χώρας, και εξαλείψουμε κάπως τις δυναμικές του κομματισμού και της νοοτροπίας των κολλητών, θα έχουμε κάνει ένα μεγάλο βήμα. Προσωπικά, θα ήμουν ικανοποιημένος αν έβλεπα πως ο κ. Παπανδρέου επιχειρούσε την εξυγίανση του ΠΑΣΟΚ. Αυτό θα φανεί γρήγορα. Και θα είναι ενα μεγάλο τέστ. Kαι δεν κατανοώ τον πολιτικό κομπλεξισμό ορισμένων που συνέχεια μιλούν για τους "ξένους" που θα έρθουν για να λύσουν το πρόβλημα της Ελλάδας. Μακάρι ο κ. Παπανδρέου να φέρει τους καλύτερους συνεργάτες που μπορεί. Γιατί μέχρι σήμερα είχαμε κάτι σαχλούς σύμβουλους τύπου Σουφλιά και Κεφαλογγιάννη. Η Φανή που "έλυσε" το Ασφαλιστικό, δεν παρουσίασε κανέναν. Ας έχουμε επιτέλους και εναν Stiglitz.

Στρατηγικά και διανοητικά, ο κ. Παπανδρέου είναι τουρίστας. Πουθενά στη ρητορική του δεν διαφαίνεται κάποια ρήξη με τα χρόνια κατεστημένα της Ελλάδας, κάποια πρόθεση εξυγίανσης του δημόσιου τομέα, κάποια ανανέωση στον χώρο της Παιδείας. Ο προεκλογικός του λόγος θολούρα. Κάπου λέει, υπάρχουν 31 δις αμάζευτων φόρων, θα μαζέψει τα 8, και θα δώσει τα δύο. Χρησιμοποιεί επίσης με μεγάλο σθένος κάποια καινούργια buzz words (internet, e-books), που θα φέρουν μόρφωση και διαφάνεια. Αλλά μην περιμένετε τα οικονομικά του ΠΑΣΟΚ σε blog. Το πηγάδι της Siemens ειναι βαθύ και ενταφιασμένο.

Εντούτοις, ο κ. Παπανδρέου θα μπορούσε να χειρισθεί επιτυχώς τα μηχανικά της χώρας, με κάποιο τριετές ή πενταετές σχέδιο επιπλέον δανεισμού που θα μας βγάλει απο την άμεση οικονομική κρίση. Θα μπορούσε επίσης να οικοιοποιηθεί και κάποιο μέρος της οικολογικής αντζέντας, την οποίαν οι Ελληνες ετίμησαν δεόντως στις κάλπες (160 χιλ. ψήφους πήραν οι Οικολόγοι). Και θα μπορούσε να ξανοιχθεί και σε εξωθεσμικούς παράγοντες (επιχειρηματίες, ακαδημαϊκούς, επαγγελματίες) για special projects. Και ευτυχώς για τον ελληνικό λαό, έχει και αυτοδυναμία, ωστε να μην χρειαστεί να συμπράξει με το συνοθύλευμα των ηλιθίων της Αριστεράς. Ευτυχώς για τον ελληνικό λαό, ο Ψαριανός μάλλον δεν θα πάρει υπουργείο.

Πράσινα λαϊκά δωράκια περιμένει ο ελληνικός λαός απο τον κ. Παπανδρέου. Να συνεχιστεί το πάρτυ της ευδαιμονίας με επιδόματα, διορισμούς, μπάνια του λαού, και κοινωνικά πυραμιδωτά τραμπάκουλα. Οι περισσότεροι έλληνες τον θεωρούν κάπως καθυστερημένο, άλλοι δεν τον θεωρούν καθόλου έλληνα. Ακόμα και οι κορυφαίοι του συνεργάτες στο κόμμα, με το ζόρι τον ανέχονται. Στην πρώτη του εμφάνιση στο ελληνικό κοινό, στην Ιπποκράτους, οι ψηφοφόροι του ούτε καν αναφέρθηκαν σ' αυτόν. Τα συνθήματα ήταν παλιά και γνωστά. "Αντρέα ζείς, εσύ μας οδηγείς"...

Κύριε Παπανδρέου, καλή επιτυχία. Ερχεστε απο το βαθύ ΠΑΣΟΚ που εδραίωσε στην Ελλάδα τον λαϊκισμό, τις κλαδικές, και την ανηθικότητα ως συλλογική συμπεριφορά. Που πουλάει την εργασία με βάση την μίζα και την κομματική υποταγή. Μπορείτε να τα αλλάξετε όλα αυτά; Δείχνετε πως θέλετε να σπάσετε τα δεσμά σας απο το βρώμικο παρελθόν, με μια καινούργια αρχή. Clean slate, που λένε και στην Αμερική. Ωραία λοιπόν, κάντε το. Και κερδίστε την εμπιστοσύνη μας. Οι εξετάσεις αρχίζουν απο σήμερα.

Φαντασιακές διαστροφές

Η γιαπωνέζα ερωμένη προετοιμάστηκε τελετουργικά. Επλυνε το κορμί της, έλουσε τα μαλλιά της, αλοίφτηκε με μυρωδικά και ειδικές πούδρες. Θα ερχόνταν κατόπιν σχεδόν μυστικά στην κρεβατοκάμαρα, τυλιγμένη σε ένα ειδικό κιμονό, με τα μαλλιά ξέπλεκα μέχρι τη μέση. Κρυφή εισβολή το χώρο της θυσίας. Πρίν την μεγάλη της εμφάνιση, τοποθέτησε μικρά κεριά και πατσουλιά στο δωμάτιο. Εκλεισε το μεγάλο φώς. Σχεδόν σκοτάδι. Θα παρέδιδε τώρα το κορμί της σε κάποιον άλλον. Να ηδονιστεί πάνω της. Και θα ηδονιζόταν κι αυτή μαζί του. Ξετύλιξε το γυμνό κορμί της αργά και βασανιστικά. Ο ερωμένος θα της έπαιρνε τα απόκρυφα. Με τις αισθήσεις τη ορμής. Παραδόθηκε στη γλώσσα που την ταξίδεψε, μυστικά, αργά, ηδονικά, ωραία...

O,τι ενώνεται στο κρεβάτι του έρωτα, δεν ενώνεται πάντα στη ζωή. Είχε φτάσει εδώ απο την ιεραρχική πατρίδα, τη χώρα της τιμής και των συμβόλων. Αντίκρυσε για λίγα χρόνια νέα σύμβολα και έννοιες, βιβλιοθήκες που μύριζαν ξύλο, παλιές σάπιες ευρωπαϊκές αρχιτεκτονικές, πλακόστρωτα ανισόπεδα σοκάκια και τον Θεό του ατομικισμού που δεν τον γνώριζε. Μάζεψε όσα πιο πολλά μπορούσε, βιβλία, γνώσεις, εμπειρίες. Τώρα θα μάζευε και κάτι ακόμα. Το στίγμα του ερωτισμού της. Κατέβηκε το κορμί του εραστή της με δέος, όπως θα άγγιζε τον Βούδα της πατρίδας. Τον βρήκε εκστασιασμένο να την περιμένει...

Και ο,τι περνιέται για ζωή, κουβαλάει συχνά λάγνους και ηδονικούς σκελετούς. Βαθιά κρυμμένους στο μυαλό, βαριά σκεπασμένους απο τη λήθη. Απο τόπους και καιρούς μακρυνούς, τότε που κορμί και νούς ενώθηκαν και τόλμησαν να σπάσουν τα ταμπού του έρωτα και τα κατα συνθήκην ψεύδη. Σε παρενθέσεις μαγικές, σε μικρούς και θυελλώδεις έρωτες. Που μένουν μέσα μας σαν βασανιστήριο. Στη μικρή σοφίτα, με υπόκρουση τη θλιβερή γοτθική καμπάνα που σήμαινε μεσάνυχτα, φιλήθηκαν γλυκά, κοντανασένοντας. Η βροχή χτυπούσε τα παράθυρα. Ενοιωσε τον εραστή της να την παραβιάζει. Θεέ και Βούδα της ηδονής, τι ωραία...

Οταν θα εφευγε και πάλι για τη μακρινή της πατρίδα, θα έπαιρνε μαζί της την ανάμνηση. Γεύτηκε ένα απαγορευμένο φρούτο της Δύσης, ηδονίστηκε πάνω του με πάθος, υπηρέτησε τον κόσμο των αισθήσεων, των φαντασιακών διαστροφών. Στην καινούργια της ζωή, την περίμενε ένας κατακλυσμός απο μικρές και κωδικοποιημένες τυραννίες. Η ηδονή της θα ήταν πλέον μαθηματικά προκαθορισμένη, κλεισμένη σε κάποιο πνιγηρό διαμέρισμα της τερατούπολης. Ο νέος ερωτικός σύντροφος θα ήταν απλός, συντηρητικός, σχεδόν αφόρητος. Εκλεισε τα μάτια, και μαζεύτηκε με δύναμη πάνω στο λάφυρό της. Ενοιωσε τα υγρά των σωθικών της να βράζουν. Τινάχτηκε με μια κραυγή...




--------------------------------------------------------------------------------
Ετσι, μέχρι τις εκλογές. Φίλοι μπλόγγερς, καλή ψήφο. Ξελασπώστε και τους ομογενείς μας...