State of the Union 2010

Ας χρησιμεύσει αυτο το βίντεο, η χθεσινή ομιλία του προέδρου Ομπάμα, ως μελλοντικό σημείο αναφοράς, προόδου, στασιμότητας, ή καταστροφής, όπως υποστηρίζουν οι αντίπαλοί του. Ο κ. Μπαράκ Ομπάμα, εξέθεσε χθές το βράδι το όραμά του για την Αμερική, εκθέτοντας ανοιχτά στους Αμερικανούς, τα προβλήματα της χώρας, τις προτεραιότητές του, και τις πιθανές λύσεις.

Οι Ρεπουμπλικανοί εχθροί του (που ανέρχονται σε πολλά εκατομμύρια), τον έχουν ήδη καταδικάσει. Προσωπικά τον ψήφισα και τον υποστηρίζω. Ουδέποτε με απασχόλησε το ερώτημα αν ο νέος πρόεδρος είναι μέρος του συστήματος που τον ανέδειξε. Ναί, φυσικά είναι, και η Ιστορία έχει πολλά παραδείγματα ανθρώπων που ανέτρεψαν το σύστημα απο μέσα. Και ούτε με απασχολεί αν ο κ. Ομπάμα ανατρέψει τα πάντα σήμερα, κατα τα πρότυπα και προσδοκίες πολλών αριστεριστών. Μπορεί ομως να αλλάξει πολλά. Στην ομιλία του, την οποία σας παροτρύνω να παρακολουθήσετε, ο κ. πρόεδρος ορίζει κατα την γνώμη μου, αρκετά καλά, τα σημεία εκείνα που χρειάζονται άμεσης και στρατηγικής αλλαγής. Στον τομέα της Οικονομίας, του Κοινωνισμού, την εξωτερική πολιτική.

Κανείς δεν είναι τέλειος. Αλλα αν ο κ. Ομπάμα αποτύχει, το εμετικό εναλλακτικό Ρεπουμπλικανικό όραμα με τον λαϊκιστικό και συναισθηματικό θρησκευτισμό του, θα μας βυθίσει όλους σε ενα τέλμα αργού θανάτου.

Ομογένεια και Ελληνικότητα

Σε μια συνάντησή του με νέους της ομογένειας, ο πρόεδρος κ. Παπούλιας, προέτρεψε τα ελληνόπουλα να ψέλνουν το Χριστός Ανέστη στα ελληνικά. Η γνώση της ελληνικής γλώσσας ειναι βασικό στοιχείο της Ελληνικότητας και ελληνικής συνείδησης, και σε αυτό κανείς δεν διαφωνεί. Αλλά η καθημερινότητα των ομογενών μας είναι υποταγμένη σε δυναμικές, που κάθε άλλο παρα την διατήρηση της Ελληνικότητας προάγουν. Εκθέτω εδώ το πρόβλημα που αντιμετωπίζει η ομογένεια της Αμερικής, και που θα καθορίσει το μέλλον της.

Οι έλληνες ρίζωσαν παντού στην υφήλιο, και ανέκαθεν, οι ελληνικές κοινότητες του εξωτερικού ήταν δομημένες γύρω απο τις ελληνικές εκκλησιαστικές ενορίες που χτίστηκαν ανα το κόσμο. Απο τους οικονομικούς παλιούς μετανάστες του Νέου Κόσμου που άφησαν την πατρίδα απο ανάγκη, μέχρι και τους νεότερους σημερινούς, που κουβαλούν μαζί τους μεγαλύτερη μόρφωση και κοσμοπολιτισμό, η ελληνική εκκλησία ήταν το επίκεντρο του κοινωνισμού των Ελλήνων. Οχι μόνον για τις θρησκευτικές μεταφυσικές ανησυχίες των πιστών, αλλά και για τις κοινωνικές τους συνευρέσεις, γιορτές και επετείους. Το μέρος που συναντάς άλλους πατριώτες για καφέ και συζήτηση, για αφηγήσεις και προξενέματα. Εσπειραν παντού οι Ελληνες δικές τους εκκλησίες, με δικά τους λεφτά και κόπο. Η Ορθόδοξη εκκλησία της Αμερικής, έχει μέλη που την συντηρούν με τις συνδρομές τους. Οπως και κάθε άλλη εκκλησία του Νέου Κόσμου, η ύπαρξή της στηρίζεται στην αυτοχρηματοδότηση.

Υπάρχει όμως ενα πρόβλημα, που σήμερα έχει διογκωθεί πολύ, και αξίζει την προσοχή μας. Οι Ορθόδοξες υπερπόντιες εκκλησίες, ανήκουν διοικητικά στο Φανάρι. Το οποίο διοικεί (μέσω του κ. Βαρθολομαίου), και άλλες εκκλησίες ορθοδόξων, Ρώσικες, Σέρβικες, Βουλγάρικες. Και το στρατηγικό σχέδιο του Φαναριού, δεν είναι η διατήρηση της Ελληνικότητας αλλα ή ιδεολογική διατήρηση μιας ιδεατής Οικουμενικής Ορθοδοξίας, πέραν απο τον Ελληνισμό. Το εκκλησίασμα της μέσης εκκλησίας της Αμερικής, αποτελείται πλέον απο ενα μίγμα ανθρώπων, έλληνες δεύτερης, τρίτης και τέταρτης γενιάς, Ρώσους, Σέρβους, ακόμα και Αιθίοπες εμιγκρέδες που αυτοχαρακτηρίζονται Ορθόδοξοι και πηγαίνουν στην εκκλησία. Και που δεν μιλούν πλέον ελληνικά. Και έχουν έτσι αναγκάσει το Φανάρι, όπως και την Καθολική Εκκλησία παλιότερα, να εγκαταλείψει την έλληνική γλώσσα ως γλώσσα της εκκλησίας. Και σταδιακά, οι λειτουργίες και τα μυστήρια τελούνται όλο και περισσότερο στην κοινή γλώσσα που κατανοούν οι πιστοί (στα αγγλικά), για λόγους πρακτικούς και αυτονόητους.

Επομένως, η διατήρηση της Ελληνικότητας των ομογενών, μέσω της ελληνικής Ορθοδοξίας και ελληνικής γλώσσας, δεν αποτελεί πλέον στρατηγικό όραμα του Φαναρίου. Τα ελληνικά σχολεία γλώσσας που έχτισε και χρηματοδοτεί η εκλλησία της Αμερικής, μαραζώνουν σήμερα με ελάχιστους μαθητές ,και η ποιότητα της γλωσσικής διδασκαλίας τους είναι εντελώς απαγοητευτική. Προσωπικά, έχω αρνηθεί να στείλω τα παιδιά μου σε ένα τέτοιο ελληνικό σχολείο γλώσσας. Αν πρόκειται τα παιδιά μου να μάθουν ελληνικά, θα τα μάθουν απο προσωπική επαφή με ελληνόπουλα της Ελλάδας, ή απο τις διδασκαλίες του πατέρα τους. Ολοι οι άλλοι τρόποι έχουν στρατηγικά αποτύχει.

Αυτή η φιλοσοφική και στρατηγική διαμάχη (διατήρηση Ελληνικότητας vs Οικουμενικής Ορθοδοξίας), έχει πάρει μεγάλες διαστάσεις, και διχάζει τους ελληνες ομογενείς μας.

Οι παλιότεροι Αρχιεπίσκοποι Αμερικής, είχαν αρκετούς έλληνες στο εκκλησίασμα και την πολυτέλεια να αγνοήσουν το πρόβλημα. Μετά τον αρχιεπίσκοπο Ιάκωβο όμως, ο επόμενος αρχιεπίσκοπος Αμερικής Σπύρίδων, εκδιώχθηκε απο διάφορους αντιμαχούντες, γιατί ο ίδιος υποστήριζε στην διατήρηση της Ελληνικής γλώσσας και θρησκείας ως στρατηγικό σκοπό του.

Και ο σημερινός αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος, αντιμετωπίζει σήμερα ένα ακόμα σοβαρό πρόβλημα. Το Φανάρι και ο κ. Βαρθολομαίος, έχει απαιτήσει με εκκλησιαστική εγκύκλιο, κάθε ενορία να παραχωρήσει νομικά στο Φανάρι ένα της ακίνητο. Ο Δημήτριος, που επιθυμεί ως σκοπό της Εκκλησίας την διατήρηση της Ελληνικότητας και ελληνικής γλώσσας, τάσσεται κατά του μέτρου. Ποιός ο λόγος να δωθούν χιλιάδες περιουσιακά ακίνητα στο Φανάρι, τη στιγμή που το ίδιο δεν προάγει πλέον στρατηγικά την Ελληνικότητα στους ομογενείς μας;

------------------------------------------------------
Kαι έτσι, κατα μία άποψη (που συμμερίζομαι και εγώ), το Φανάρι επιδιώκει την απομάκρυνση (και αντικατάσταση) του Δημητρίου. Aλλά η πλειονότητα των εκκλησιαστικών περιουσιακών στοιχείων, δημιουργήθηκε απο αποκλειστική χρηματοδότηση των Ελλήνων, και όχι άλλων ορθοδόξων. Για ποιό λόγο, θα πρέπει οι Ελληνες να συναινέσουν στην παραχώρηση ακινήτων στο όνομα μιας Οικουμενικής Ορθοδοξίας που δεν προάγει κάν τη γλώσσα τους; Χωρίς να έχω βαθιά γνώση των εκκλησιαστικών ζητημάτων, αισθάνομαι προσωπικά πως το Φανάρι εκβιάζει τους έλληνες της Αμερικής, και ενώ τους οδηγεί σε πολιτιστικό αφανισμό, συγχρόνως απαιτεί να δεσμεύσει και μεγάλο μέρος της περιουσίας που δημιούργησαν. Ο Ελληνισμός πρέπει, κατα την γνώμη μου, να ανασυνταχθεί στρατηγικά και φιλοσοφικά, και να επανεξετάσει πολύ σοβαρά τις σχέσεις του με το Φανάρι.

Η ομογενειακή ιστοσελίδα Το Καλάμι, έχει άφθονες (και τσεκουράτες) πληροφορίες επι του θέματος.

Το Αγροτικό συνοπτικά

Ευτυχώς η Καθημερινή μέ έβγαλε απο τον κόπο να ξαναυπενθυμίσω πως όπως δεν γνωρίζουμε πόσοι είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι, προφανώς δεν γνωρίζουμε και πόσοι είναι οι αγρότες (τι ορίζουν και με τί ασχολούνται). Είτε με στεϊτζήδες, είτε με δημόσιους υπαλλήλους, είτε με αγρότες ασχολούμαστε, πάλι στα ίδια πέφτουμε. Νούμερα δεν υπάρχουν, χαβαλές να γίνεται.

Οποιος ενδιαφέρεται, μπορεί εύκολα να ανακαλύψει πως παρότι ο αγροτικός πληθυσμός μειώνεται παγκοσμίως, υπάρχει υπερπληθώρα αγροτικής παραγωγής ανα την υφήλιο με αρίστης ποιότητας προϊόντα. Ενα λιγότερο απο 2% του πληθυσμού, ταίζει σήμερα 300 εκατομμύρια στην Αμερική. Το ίδιο και στον Καναδά, και αλλού.

Το ίδιο μπορεί να γίνει και στην Ελλάδα. Μειώνοντας τον αγροτικό πληθυσμό απο 20% σε 5-8%. Και ακόμα λιγότερο. Μερικοί μεγάλοι και μοντέρνοι συνεταιρισμοί μπορούν να οργώσουν και να σπείρουν όλη την Ελλάδα. Ας φτιάξουν τέτοιους οι αγρότες, κι ας μπούν εκεί μέτοχοι. Η Αγροτιά, όπως όλα τα άλλα, it's a fucking business. Η προσαρμόζεσαι ή χάνεσαι. Και με ξένα κι αγύριστα λεφτά κανείς δεν προσαρμόζεται. Παλιά πικρή αλήθεια του Καπιταλισμού, και κρυφό ταμπού του Σοσιαλισμού.

Κανένας επαγγελματικός κλάδος στην Ελλάδα δεν βρέθηκε στην προνομιακή θέση να απολαμβάνει 30 χρόνια συνεχούς και χρηματοδοτούμενης "μεταβατικής" περιόδου για να βελτιώσει προϊόντα, να βρεί αγορές, να δημιουργήσει λειτουργικούς συνεταιρισμούς μειώνοντας το κόστος παραγωγής, εν ανάγκη να βρεί άλλο επάγγελμα. Και όπως μας γράφουνε και εκείνοι, αναλόγως τους γράφω και εγώ. Μόλις οι ευρωπαίοι σταματήσουν τα δωράκια, ας τους ταίσουν ο Τσίπρας και η Αλέκα.

-------------------------------------------------
Το Αγροτικό ανήκει κι αυτό στο γενικό φαγοπότι των τελευταίων 30 χρόνων. Εμπλουτισμένο με πολύ αριστερόστροφο παραμύθι. Μας πληρώνανε οι ευρωπαίοι να βρούμε λύσεις, και εμείς το ρίξαμε στην καλοζωία και τον ευδαιμονισμό. Και σεμινάρια εναλλακτικών καλλιεργιών χρηματοδοτήθηκαν, και γεωπόνοι σάρωσαν την Ελλάδα με βοήθεια και οδηγίες, και επιστήμονες μίλησαν για το κόστος παραγωγής και τις διεθνείς συνθήκες, και ειδικοί εξήγησαν την ανάγκη συγχωνεύσεων, απ' όλα γενικώς είχαμε τα τελευταία 30 χρόνια. Τα πάντα χρηματοδότησε η φουκαριάρα η Ευρώπη. Μόνον ενδιαφέρον δεν υπήρχε. Οσοι είναι Χριστιανοί, ας διαβάσουν την παραβολή του Ασώτου. Οι υπόλοιποι διαβάστε ετούτο. Και όλοι μαζί, ας προχωρήσουμε σε άλλα σοβαρά και ενδιαφέροντα θέματα.


Kαι επειδή καθώς έγραφα το πόστ ασχολούμουνα και με κάτι μπαγλαμάδες, πάρτε και ενα μάγκικο. Να το βάλω ή να μην το βάλω στην "Ρεμπέτικη βραδιά" που διοργανώνουμε;

Αληθινή Δημοσιογραφία

Παρακολουθούσα χθές βράδυ, ένα συγκλονιστικό ντοκυμαντέρ για την Λιβερία. Επεσα πάνω του τυχαία, και έχασα τον ύπνο μου. Είχα ξεκινήσει με μια έρευνα για τον Charles Taylor, τον αρχισφαγέα και δημιουργό του τρομερού εμφυλίου πολέμου, που όπως πληροφορήθηκα έχει σπουδάσει στην Αμερική, στο ίδιο με μένα πανεπιστήμιο. Ενα ακόμα παράδειγμα ανθρώπου που ήταν μορφωμένος, με καλή γνώση της Δύσης, αλλά που επέλεξε την φρικαλεότητα της βίας. Και επέστρεψε στην Αφρική, για να ηγηθεί ενός στρατού, στην ουσία παιδιών, που πολεμούσαν υπό την επήρρεια ναρκωτικών, σκότωναν, έκοβαν χέρια και αυτιά άλλων παιδιών, λήστευαν, βίαζαν, έτρωγαν ανθρώπινες καρδιές και έπιναν αληθινό αίμα.

Το ιντερνετικό κανάλι VBS.tv, προσφέρει αληθινή δημοσιογραφία του δρόμου, χωρίς ωραιοποιήσεις, γλωσσικά μονταρίσματα και sensationalism. Εχει τώρα ξεκινήσει μια σειρά απο 8 ντοκυμαντέρ για την Λιβερία. Είναι συγκλονιστικά. Μπροστά στη Λιβερία, ή Αϊτή μοιάζει με ελβετικό παράδεισο. Αν το θέμα σας ενδιαφέρει, παρακολουθήστε το. Προειδοποιώ μονάχα πως τα βίντεα ειναι φρικιαστικά σε εικόνες και αισθητική. Αλλά δίνουν μιά καθαρή εικόνα του Τρίτου Κόσμου, της ανθρώπινης ένδειας και κατρακύλας. Αφήνω τα σχόλια ανοιχτά αν θέλετε να σχολιάσετε. Το είδος αυτό της δημοσιογραφίας που παραθέτω, είναι κατα την γνώμη μου ο αντίποδας της "επίσημης", αποστειρωμένης δημοσιογραφίας των news studio, και των χαζοχαρούμενων ρεπορτάζ που περιγράφω στο προηγούμενο πόστ.

Πολλοί ελάχιστοι άνθρωποι κάνουν αυτή τη δουλειά, ρισκάροντας την υγεία και τη ζωή τους για αυθεντικά no bullshit news, καταγραφή γεγονότων μέσα απο προσωπική συμμετοχή και ρίσκο. Είναι όμως εκείνοι που μας παρουσιάζουν τον κόσμο όπως είναι, και όχι όπως θέλουμε εμείς να είναι. Και αξίζουν τον θαυμασμό και τον σεβασμό μας.

---------------------------------------------------
O Charles Taylor ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ιδεολόγων, που υποστηρίζουν την επιστροφή όλων των αφρικανών στη Μάνα Αφρική. Και αυτή η "επιστροφή" ερμηνεύεται κατα το δοκούν, καθώς οι τρομερές αυτές προσωπικότητες βρίσκουν έδαφος να επιβάλλουν τα δικά τους πολιτικά και κοινωνικά οράματα. Στο πολιτικό και κοινωνικό στερέωμα της Αμερικής, τέτοιες προσωπικότητες υπάρχουν πολλές, και ανα καιρούς αναστατώνουν τα πάντα με τις πρωτοβουλίες τους. Το κίνημα Back to Africa ειναι παλιό, ανανεώνεται όμως ανα χρονικά διαστήματα, παρουσιάζοντας και κάποιον καινούργιο ηγέτη. Πνευματώδη, αδίστακτο, συχνά ημίτρελλο, αλλοτε πράγματι μεγαλοφυή, αλλοτε απλά σφαγέα.

H σειρά για την Λιβερία δεν έχει ακόμα ολοκληρωθεί. Παραθέτω το πρώτο επεισόδιο. Στο website του καναλιού θα βρείτε και τα υπόλοιπα.

A Vice Guide to Liberia (part 1 οf 8)

Bless Us O Lord

Συγκλονισμένος ο ανταποκριτής, στέκεται μπροστά στην Καθολική εκκλησία, και αναφωνεί. "Τι θαύμα, μέσα στην κόλαση της Αϊτής, η εκκλησία παρέμεινε όρθια! Μιά όαση ελπίδας μέσα στην απόλυτη καταστροφή. Ενα μέρος που η ψυχή επικοινωνεί με τον Θεό και παίρνει δύναμη να συνεχίσει." "Δηλαδή, ο σεισμός δεν επιρρέασε το κτίριο;" ρωτάει ο δημοσιογράφος που τον φιλοξενεί. "Καθόλου!", δηλώνει εκστασιασμένος ο ανταποκριτής. "Σαν να μην έγινε ποτέ σεισμός. Ο ντόπιος παπάς μιλάει για θαύμα. Και δέχτηκε σήμερα εδώ τους πιστούς, προσφέροντάς τους αυτογνωσία και ελπίδα. Και οι πιστοί ανταποκρίθηκαν στο μήνυμα, και σε μια ατμόσφαιρα βαθιάς κατάνυξης, τίμησαν τους νεκρούς τους, και κοίταξαν βαθιά στην ψυχή τους για το μέλλον που σίγουρα θα είναι πολύ δύσκολο. Σε τέτοιες στιγμές, νοιώθει κανείς την παρουσία της Θείας Δύναμης".

"Μα δεν είναι οι περισσότεροι Βούντου;", ρωτάει ο δημοσιογράφος. "Ναί, όλοι είναι Βούντου", απαντάει ο ανταποκριτής, "αλλα το Βούντου δεν είναι ακριβώς θρησκεία, είναι τελετή εξιλέωσης προς τα πνεύματα, μια λαϊκή συνήθεια, που οι Αϊτινοί την ασκούν ιδιωτικά, ενα λαϊκό folklore. Δεν υπάρχουν εκκλησίες Βούντου. Γι αυτό και ο κόσμος μαζεύτηκε εδώ."

Ανεπαρκείς δηλαδή οι θεοί των Αϊτινών, θεοί της πλάκας και πολύ Φολκλόρ. Για να ξέρουμε δηλαδή για τί ακριβώς μιλάμε. Ούτε εκκλησίες, ούτε ιερατεία, ούτε γραμμένες βίβλους. Θεοί που την στιγμή της κρίσης δεν τους βρίσκεις πουθενά. Οχι σαν τον δυτικό θεό που δίνει ελπίδα και δύναμη ζωής, και άμα λάχει κρατάει και τις εκκλησίες του όρθιες. Και μπορεί ο κ. Ρόμπερτσον να έπεσε έξω στο θέμα με το ιστορικό deal των Αϊτινών με τους Γάλλους, αλλα το θέμα παραμένει πως ο δυτικός Θεός είναι πιο μάγκας, ενωτικός, και μετράει και σε στιγμές κρίσης. Αυτό είπε και ο παπάς που τους μοίρασε και βίβλους. "Κανείς δεν κατηγορεί τον Ιησού", καταλήγει ο ανταποκριτής. "Αλλά πιάνεται πάνω του για να συνεχίσει τη ζωή με ελπίδα, δύναμη και ευτυχία. Την θεϊκή εκείνη δύναμη, που σαν θαύμα, τους έσωσε απο τον τρομερό σεισμό, και σήμερα είναι ζωντανοί και ελεύθεροι να πάρουν τη ζωή τους απο την αρχή, με καινούργια όνειρα, ελπίδες και δύναμη."

Kαι ετσι πληροφορούμαι και εγώ, στην αναπαυτική καναπεδάρα μου, πως οι δυστυχείς Αϊτινοί, παρόλες τις κατακλυσμιαίες φάπες, χωρίς σπίτι, φαγητό, σαπούνι και νερό, είναι στην πραγματικότητα ευτυχείς! Παρόλο που επέλεξαν λάθος θεούς, ο δυτικός Θεός έσωσε όσους τον πίστεψαν. Δεν εξέπλάγην δε καθόλου, όταν άκουσα την γειτόνισσά μου (απόφοιτη πανεπιστημίου), να μου εξομολογείται πως ναί μεν δεν είχε ιδέα πού ακριβώς έπεφτε η Αϊτή, αλλά και ρούχα έδωσε, και λαμπάδα άναψε στην κυριακάτικη Καθολική λειτουργία. Η συμπαθής γειτόνισσα τώρα μάλλον θα γνωρίζει, πως πλήν ελαχίστων εξαιρέσεων, οι συμπαθέστατοι κατα τα άλλα Αϊτινοί συνάνθρωποι, είναι μεν Φολκλόρ, αλλα και ακλόνητοι Χριστιανοί, καθ' εικόναν και ομοίωσιν...

To Τέλος του Αντικόσμου

Μύασμα της ανθρώπινης Ιστορίας και ανθρώπινο "περίσσευμα", ο λαός της Αϊτής. Η επιτυχημένη επανάσταση των μαύρων σκλάβων των γαλλικών αποικιών, έφτιαξε στην ήπειρο της Αμερικής ενα ομοιογενές έθνος μαύρων, που αποκομμένοι απο τον υπόλοιπο κόσμο, κράτησαν ισχυρούς τους δεσμούς τους με την μάνα Αφρική.

Γλωσσικά, ανακατεύτηκαν με τα γαλλικά. Θρησκευτικά, οι ιδεοληψίες διάφορων Αφρικανικών θρησκειών, δημιούργησαν το τελετουργικό Vodou, μια πολύπλοκη σχέση με τους Θεούς. Και πολιτικά, το χάος. Μια σειρά απο δικτατορίες, εξωτερικές ανθρωπιστικές επεμβάσεις, πλιάτσικο απο ντόπιους δικτάτορες, και μια φτώχεια που τρώει το μυαλο και το κορμί. Γύρω στα 50, ο μέσος όρος ηλικίας στο δυστυχισμένο νησί.

Απο την εποχή της επανάστασης της Αϊτής, ο ευρωπαϊκός αποικιακός κόσμος κλείστηκε στο ανατολικό μέρος του νησιού της Hispaniola. Και έφτιαξε με τον αφρικανικό κόσμο της άλλης μεριάς, δύο σύνορα. Ενα φυσικό, την κορδιλιέρα και τους ποταμούς που τον χωρίζει απο την Αϊτή, και ένα άλλο, νοητό. Σύνορο του μυαλού, απέραντο τείχος της σκέψης και της ψυχής. Εκείνο του ρατσισμού. Στην Δομινικανική μεριά ο Κόσμος. Στην Αϊτινή, ο Αντικόσμος.

Mαύρος και αφρικανικός ο Αντικόσμος. Βρώμικος, με ανοιχτούς υπόνομους, μυστικιστική εσωστρέφεια, ακατάληπτη γλώσσα, αρρώστια και ανεργία. Ποντίκια και μολυσμένος αέρας τα ανύπαρκτα σχολεία του. Καμμένη σοδιά η γή του. Κρυφά και σιωπηλά, σκουπιδότοπος τοξικών και άλλων αποβλήτων που δηλητηριάζουν ακτές και γειτονιές. Μυρωδιά αγιάτρευτου θανάτου. Στις γιορτές και τους χορούς τους, οι Αϊτινοί "μιλούν" με τα πνεύματα. Μια απο τις πιο κλειστές κοινωνίες του κόσμου, η Αϊτή μοιάζει για δεκαετίες τώρα, με στρατόπεδο συγκέντρωσης κολασμένων. Η σχέση τους με την Ευρώπη ανύπαρκτη και προβληματική. Και εκείνη με τους γείτονές της, τους Δομινικανούς, δύσκολη και επιθετική. Σχέση αφέντη-δούλου.

Σε μια άτυπη και σιωπηλή συμφωνία που κρατάει γενιές, η Αϊτή στέλνει τα ξυπόλητα και φτωχά παιδιά της λαθρομετανάστες στη χώρα του δομινικανού γείτονα για την εποχειακή σοδιά των ζαχαροκάλαμων, καθαρίσματα, μερεμέτια και χαμοδουλειές. Αλλους με παράνομα φορτηγά που τους αδειάζουν νύχτα στα χωράφια, άλλους με σάπιες βάρκες, άλλους ξυπόλητους περπατητές της κορδιλιέρας. Είναι η ανθρώπινη σκλαβιά που έπρεπε να έχει καταργηθεί απο χρόνια, αλλά πάντα βρίσκει μορφές για να υπάρχει. Και που πολλές φορές σοκάρει.

Μα πέρα απο τα ζαχαροκάλαμα, η Αϊτή είχε και έχει για τους Δομινικανούς και ενα ακόμα σκοπό. Να είναι νοητό σημείο αναφοράς του τί δεν πρέπει να είναι η ένδοξη ισπανική μεριά: ενας βρωμερός υπόνομος, με μαύρα ανθρώπινα απόβλητα, μολυσμένα αποπαίδια της Αφρικής που τυχαία βρέθηκαν στον Νέο Κόσμο, άθεοι, δυσειδαίμονες, σατανιστές και αρρωστιάρηδες αιμοφιλιακοί. Μια κατάρα που έπρεπε να κρατηθεί σε απόσταση.

Οι Κουβανοί διδάχτηκαν πως είναι μαύροι, οι Δομινικάνοι πως είναι ινδιάνοι και ευρωπαίοι. H ισπανική μεριά, μικτή κι αυτή σε χρώμα και αίμα, ποτέ της δεν αποδέχτηκε πως είναι μαύρη. Για το χρώμα της πατρίδας έχουν εφευρεθεί διάφοροι χαρακτηρισμοί, morena (brown), india (indian), blanca oscura (σκούρος άσπρος), trigueño (ανοιχτόχρωμος), μόνον και μόνον για να αποφευχθεί ο μοιραίος χαρακτηρισμός. Η ισπανική μεριά κοιτούσε πάντοτε προς την ένδοξη Ευρώπη, τιμητικοί απόγονοι του Κολόμβου και των μεγάλων κονκισταδόρες που κατέκλυσαν τον Νέο Κόσμο.

Στις πολλές δικτατορίες που γνώρισε ο Αγιος Δομίνικος, και ειδικά εκείνη της περιόδου του Rafael Leonidas Trujillo, ενα όραμα "καθαρότητας", φτιάχτηκε ιδεολογικά, και πέρασε στο συλλογικό υποσυνείδητο του ισπανόφωνου πληθυσμού μέσα απο την δημόσια παιδεία. Το δόγμα της "καθαρότητας" αποτελούνταν απο τρείς άξονες - την Ισπανικότητα, τον Καθολικισμό, και το Ευρωπαικό Αίμα. Αν και η θεωρία του αίματος μπάζει νερά απο παντού, το δόγμα είχε απήχηση, καί βρήκε άμεση εφαρμογή στον ρατσισμό κατά των Αϊτινών. Εκκλησία και δικτατορία πάλεψαν και πέτυχαν να περάσουν το νέο μοτίβο κοινωνικής σκέψης στον πληθυσμό.

Γεμάτη η ιστορία της Δομινικανικής δημοκρατίας απο γεγονότα και τελετουργίες που πρόβαλαν αυτό το όραμα. Το να είναι κανείς μαύρος και άθεος θεωρείται πλέον σχεδόν έγκλημα. Οι ιστορίες με τις Δομινικάνες που ισιώνουν τα μαλλιά τους (για να μήν φαίνονται μαύρες), είναι αληθινές, και είναι απο τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει εμπειρικά όποιος επισκέπτεται το νησί.

Το 1937, η Ιστορία έδωσε τον λόγο στον δαρβινισμό του μίσους. Το πρόβλημα των πεινασμένων λαθρομεταναστών είχε πάρει μεγάλη έκταση και απειλούσε την Δομινικανική πλευρά. Τα φυσικά σύνορα με την Αϊτή είχαν αποδειχθεί ανεπαρκή να συγκρατήσουν τα πλήθη. Χιλιάδες παράνομοι λαθρομετανάστες είχαν εισβάλει απο παντού. Σε μια στιγμή ευφορίας (λένε πως ήταν μεθυσμένος), ο μεγαλομανής El Jefe, μυθική μορφή στυγνού και αιμοσταγή δικτάτορα, είχε την φαεινή έμπνευση που θα έλυνε το πρόβλημα. Θα σκότωνε αρκετούς, ώστε να φοβηθούν όλοι και να φύγουν. Το τρίπτυχο όραμα του νησιού, Ισπανικότητα - Καθολικισμός - Ευρωπαϊκό Αίμα, κινδύνευε...

Η βία ήταν το εύκολο. Το δύσκολο ήταν πως να τους ξεχωρίσεις. Φτιάχτηκαν έτσι μπλόκα στις οδούς, έγιναν "σκούπες" στα χωράφια. Χιλιάδες άνθρωποι στήθηκαν σε ουρές για εξακρίβωση. Επινοήθηκε και ενα μεγαλοφυές και πρακτικό τέστ. Οι κρεολόφωνοι Αϊτινοί δεν μπορούσαν να προφέρουν το ισπανικό "ρό". Ετσι τους ξεχώριζες. Κάποιοι καθηγητές γλωσολλόγοι, τελειοποίησαν το τέστ. Με το πιστόλι στον κρόταφο, η αστυνομία ζητούσε απο τους λαθρομετανάστες να προφέρουν την ισπανική λέξη perejil (parsley). Oσοι δεν πρόφεραν το "ρό" ήταν Αϊτινοί. Και πέθαιναν στην ουρά.

Μέσα σε πέντε μόνον μέρες (2-8 Οκτωβρίου 1937), 20 -30 χιλιάδες Αιτινοί δεν πέρασαν το "τέστ". Αλλοι σφάχτηκαν με ματσέτες, άλλοι με σφαίρες. Με ενορχήστρωση του δομινικανικού στρατού, την σφαγή ολοκλήρωσαν ομάδες πολιτών, εργατικά συνδικάτα και απλοί εθελοντές. Χιλιάδες πτώματα γέμισαν χωράφια, βουνά και ποταμούς. Ο ποταμός της δεύτερης φωτογραφίας, συνοριακό μέρος με την Αϊτή, κλείστηκε απο τον στρατό για να εμποδίσει την επιστροφή των Αϊτινών στην πατρίδα τους. Ο ποταμός, γνωστός και ως Massacre River, γέμισε με τα νεκρά κουφάρια των κολασμένων που το ρεύμα ξέβραζε στην ανοιχτή θάλασσα...

Η τρομερή σφαγή, έμεινε στην Ιστορία με τον όνομα Parsley Massacre. Και πέρασε στη λήθη, χωρίς να ακουστεί και να επιρρεάσει το συλλογικό υποσυνείδητο του υπόλοιπου κόσμου.

Στην ελάχιστη Λογοτεχνία και Ιστοριογραφία που παρήγαγε ποτέ ο μαύρος αντικόσμος, η είδηση έμεινε γνωστή μόνον στα στενά όρια του νησιού της Ισπανιόλας. Χρόνια πολλά μετά, η Αϊτινή διασπορά έκανε την τερατώδη σφαγή γνωστή στον έξω κόσμο. Το μόνο βιβλίο που γράφτηκε ποτέ για τον ένορχηστρωμένο θάνατο των 30 χιλιάδων Αϊτινών εργατών, ήταν το λογοτέχνημα The Farming of Bones, γραμμένο απο την Edwidge Danticat. Η λογοτεχνική φωνή του αντικόσμου...

Σήμερα, ο Εγκέλαδος ισοπεδώνει ό,τι έχει απομείνει. Σε μια φανταστική, σχεδόν θεατρική υπερπαραγωγή θανάτου, οργή της Φύσης και της Φτώχειας, τελευταία ίσως πράξη της φυσικής ύπαρξης των μαύρων υπανθρώπων. Μια σκηνή σπαραγμού και απελπισίας. Δεν είναι απλώς μια φυσική καταστροφή. Είναι ο απόλυτος αφανισμός των κολασμένων. Το Τέλος του Αντικόσμου. Βοηθείστε φίλοι μου, όσο μπορείτε, να σωθούν κάποιοι. Με λεφτά, με φάρμακα, με τρόφιμα. Για τα παιδιά...

--------------------------------------------------------

Η σχέση μου με τον νησί του Κολόμβου είναι βαθιά, μακροχρόνια και προσωπική. Βρέθηκα εκεί αρκετές φορές, έκανα φίλους, γνώρισα διανοητές, παράνομους εργάτες, πολιτικούς, επαναστάτες, επιχειρηματίες. Δύο φορές που επιχείρησα να περάσω στην Αϊτή, οι φίλοι έπεσαν πάνω μου να με εμποδίσουν. Πού θα πάς τρελέ, θα σε σκοτώσουν, η χώρα κυβερνιέται απο συμμορίες. Θα σε κάνουν κομμάτια με τις ματσέτες. Πήγαινε καλύτερα στην Calle Esperanza, να τους δείς να σφάζουν τα ζώα τους στην πλατεία, φαγητά, μυρωδιές και αφοδέματα ανοιχτά στο δρόμο. Μόνον μην τους αγγίξεις. Πολλοί είναι μολυσμένοι, συφιλιτικοί κι άρρωστοι. Και τα βράδια, σεληνιάζονται με τους ημίτρελλους Θεούς τους...

Danny's ινκλουσίφ

Η περιοχή δεν ήταν ακριβώς Beverly Hills, αλλά μια και βρέθηκα εκεί, έπρεπε να σκοτώσω περίπου μία ώρα μέχρι να παρελάμβανα το αυτοκίνητό μου. Καθόμουν μπροστά σ΄ενα γκαράζ σπτιού, όταν ξαφνικά πίσω μου ακούω ενα θόρυβο απο ρολά που έτριζαν. Τα ρολά του γκαράζ άνοιξαν. Και τότε το είδα: το γκαράζ ήταν στην ουσία κουρείο!

O Danny, the barber, είναι ο ιδιοκτήτης του. Ανάβει κάτι φώτα, βγάζει έξω και κάτι καρεκλάκια, βάζει και ενα ΟPEN, και το μαγαζί αρχινάει τζίρο. Μια μουσική creole ξεχύνεται παντού. "Γιού νίντ χέρκατ", μου λέει. Ναί, βέβαια, σκέφτομαι, ενα κούρεμα είναι στο πρόγραμμα. Δεν το κάνω και στου Danny;

Ο ιδιοφυής Αϊτινός είχε μετατρέψει το γκαράζ σε επιχείρηση. Ο χώρος στενός, απο τη μια μεριά οι καθρέφτες, δύο καθίσματα για τους πελάτες. Είναι ευγενικός. Καθώς κάθομαι στην καρέκλα, μου εξηγεί τα κουρέματα που κάνει. "Σκούλ, όφις, μιλιτέρ". Επιλέγω όφις. Είναι υποθέτω καλύτερο για την ηλικία μου. Εκείνος, φέρνει νερά, ψαλίδια, αποσμητικά. Τον βοηθάει και η γυναίκα του, μια μαύρη ντυμένη με πολύχρωμα ρούχα και τα μαλλιά τυλιγμένα σε ρόλ. Αρχινάμε.

Εμαθε τη δουλειά στην Αϊτή. Εκεί δούλευε στο δρόμο, είχε τα ψαλίδια στην κωλοτσέπη και κούρευε στη γύρα. Στην Αϊτή σ' αφήνουν και κουρεύεις και στα καφενεία, με πληροφορεί. Στην Αμερική αυτό δεν γίνεται. Υπάρχουν νόμοι, εξηγεί. Αλλά στην Αϊτή, δεν τον πλήρωνε και κανένας. Ολοι ζητάγαν βερεσέ, γράφτα και τα βρίσκουμε. Ενώ στην Αμερική οι μπίζνες ειναι μπίζνες. I lov Amerika, ανακοινώνει.

Κουρεύοντας, φέρνει και τις στροφές του. Ωραία μουσική, τη νοιώθει. Της φωτιάς και της καψούρας. Καλύτερη απο την αμερικάνικη. Γιές, σούρ, μάτσ μπέτερ. Ψαλίδια και ξυράφια παίρνουνε φωτιά. Σαν τελειώνει, με καθαρίζει, βάζει αποσμητικό. Η γυναίκα του εμφανίζεται με εναν ακόμα καθρέφτη. Γιού λάικ; - με ρωτάει. Γιές, Αϊ λάικ, απαντώ.

Νάου δε σούπ, ανακοινώνει. Δηλαδή, ρωτάω, σούπα, τί σούπα; Moυ δείχνει την άλλη μεριά του γκαράζ, τον αντικρυνό τείχο. Υπάρχουν εκεί δύο τραπέζια με καρέκλες, και στον τείχο ένα μενού. Το κουρείο είναι και εστιατόριο! Δηλαδή το μισό. Today's Special: Vegie Soup. Aλλά οι πελάτες που κουρεύονται τρώνε σούπα τζάμπα. Ινκλουσίφ, εξηγεί. Σούπ, ινκλουσίφ.

Η γυναίκα του εμφανίζεται με ενα πιάτο κόκκινη σούπα. Καρότα, σέληνα, κρεμμύδια. Συνταγή απο το χωριό, σούρ, βέρυ γκούντ, βέρτζιν. Χότ πεπέ; με ρωτάει, καθώς με σερβίρει. Γιές, Ι λάϊκ χότ πεπέ.

Καλή ήτανε και η Αϊτή, αλλά εδώ είναι καλύτερα. Εδώ έχει σοβαρή επιχείρηση, κουρέματα, σούπες, άσε που διαθέτει και κτίριο! Αμέρικα σίριους μπίζνες, καταλήγει. Γιές, σούρ, μόνεϊ τόκς. Σαφώς και κόβει αποδείξεις. Οκτώ δολλάρια κούρεμα και σούπα. Του χρόνου θα ακριβήνει βέβαια, αλλά πρώτα να πιάσει πελάτες. Γιού λάϊκ σούπ; Εξελεντ, απαντώ.

Καθώς ετοιμάζομαι να φύγω, μου δείχνει το γραφίτι έξω απο το κουρείο. Το επίσημο όνομα της επιχείρησης είναι Danny's Wireless Barber Shop & Restaurant. Δηλαδή, ρωτάω. Ιντερνετ, ανακοινώνει. Το κουρείο (που είναι και εστιατόριο), έχει και wireless internet για τους πελάτες του...

Αυτόνομος, ωραίος, εντυπωσιακός. Τρίτος Κόσμος εν κινήσει. Αυτοσχεδιασμός και δημιουργία εκ του μηδενός. Μου έφτιαξε την μέρα. Οφις, σούπ (με χότ πεπέ), γουάιρλες. Οκτώ δολλάρια. Danny's ινκλουσίφ. Με κέρδισε για πελάτη του. Σίγουρα θα ξαναπάω. Danny boy, thumbs up!

--------------------------------------------------------
To πόστ είχε ήδη γραφτεί, όταν την νύχτα, ήρθαν τα τρομερά νέα. Το μικρό κρατίδιο της Αϊτής φαίνεται πως ισοπεδώθηκε. Μύασμα της ανθρώπινης Ιστορίας και κοινωνικό "περίσσευμα", ο δυστυχής λαός της Αιτής μετράει τώρα χιλιάδες νέους νεκρούς και θαμμένους στα ερείπια της ανύπαρκτης υποδομής του. Το ζευγάρι του πόστ ήταν τυχερό. Ξέφυγε την κόλαση...

Υπο κατάρρευση...

Noύμερα, και τίποτα άλλο, ζήτησαν να δούν οι ευρωπαίοι, με επισκέψεις στα υπουργεία μας. Επιτελικά, συγκεντρωτικά νούμερα. Για να αξιολογήσουν το πρόβλημά μας, και την πιθανή του λύση. Και νούμερα δεν έχουμε. Οπως συζητήσαμε και παλιότερα, η επιτελική σκέψη μας είναι μηδέν. Αδύνατον να ξέρουμε τι γίνεται σε Υγεία, Δημόσιο τομέα και Ασφαλιστικό. Τίποτα δεν είναι διοικητικά και τεχνολογικά οργανωμένο. Και έτσι, με αναξιόπιστα νούμερα, δεν μπορούμε να έχουμε επιτελική εικόνα των προβλημάτων της χώρας, και να επεξεργαστούμε σενάρια.

Δεν χρειάζεται ιδιαίτερη πολιτική οξυδέρκεια για να καταλάβει κανείς πως το πρόβλημά μας δεν λύνεται. Θα χρειαστούμε δύο δεκαετίες για διοικητική και τεχνική μηχανοργάνωση του δημοσίου ιστού της χώρας. Οταν είχαμε τα λεφτά και τον χρόνο δεν το κάναμε. Τώρα είναι αργά. Η ΕΕ θα πιαστεί απο όσα νούμερα υπάρχουν και είναι μετρήσιμα, και πάνω σ' αυτά θα μας αξιολογήσει. Τα υπόλοιπα είναι παραμύθια. Η χώρα βρίσκεται σε διοικητική και φιλοσοφική σήψη. Και πιστή στον λαικισμό της, η κυβέρνηση προσπαθεί τώρα να μας πασάρει το μήνυμα πως έχει δήθεν σχέδιο τριετούς επανάκαμψης, πως θα διατηρήσουμε το κοινωνικό μας σύστημα όπως έχει, με λίγους φόρους στα τσιγάρα και τα ποτά. Αντε να τσοντάρουν και λίγα "οι πλούσιοι".

Γι αυτό το λόγο το "σχέδιο ανάκαμψης" συνεχώς βελτιώνεται, προσπαθώντας να κερδίσουμε συνέχεια χρόνο. Γι αυτό το λόγο επίσης, η κυβέρνηση δεν παρουσίασε κανένα σχέδιο ανάκαμψης στην ΕΕ, και για να μην μας κράξουν οι ευρωπαίοι δύο φορές, τους περίμενε να τα μπαλώσει στην Αθήνα κεκλεισμένων των θυρών. Και εν μέσω πλήρης απελπισίας και πειραματισμου, οι κυβερνητικοί τουρίστες εκδράμουν τώρα με φορομπηχτικά νυχτερινά νομοσχέδια. Δεν βγαίνουνε τα κωλονούμερα...

Το παραμύθι τέλειωσε. Το σύστημα καταρρέει. Η δημόσια Υγεία στην ελλάδα έχει καταρρεύσει, μαζί με την Παιδεία, το Ασφαλιστικό και το Εργασιακό. Το Μεταναστευτικό θα εμφανιστεί τώρα, με βίαιες συγκρούσεις και άλλα αδιέξοδα. Δεν παράγουμε τίποτα, δεν μπορούμε κάν να μετρήσουμε τί έχουμε, οδηγούμαστε στα τυφλά. Δημιουργία μιας συλλογικής ηθικής που να στηρίζεται στην προσωπική αξία, την τίμια εργασία, και τον προσωπικό μόχθο, θά έπαιρνε μια ολόκληρη γενιά για να δημιουργηθεί, και τίποτα τέτοιο δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα. Ούτε πλούτος που θα χρηματοδοτήσει το κοινωνικό μας σύστημα. Μπούμεραγκ έγιναν τα νούμερα...

Η Ελλάδα δεν θα χρεωκοπήσει. Δεν θα αφήσει η αναπτυγμένη Ευρώπη ενα περιφεριακό της μέλος να απειλήσει το Ευρώ και το γενικότερο στρατηγικό ευρωπαϊκό όραμα. Απλά θα τεθεί σε καθεστώς μόνιμης χρεωκοπείας και επιτήρησης, με προβλέψιμες συνέπειες. Λογικά θα φτωχύνει πολύ, ο αναπτυξιακός και καταναλωτικός της πλούτος θα μειωθεί αισθητά, δημόσια πανεπιστήμια και νοσοκομεία θα σαπίσουν, το Ασφαλιστικό θα μπαλωθεί με λιγότερες συντάξεις, εφάπαξ και υψηλά όρια ηλικίας, όλες οι δημόσιες κοινωνικές υπηρεσίες θα ιδιωτικοποιηθούν, μέρος του εθνικού της πλούτου θα εκποιηθεί. Οι περίφημες αποδείξεις, εφόσον δεν μπορούν τεχνολογικά να διασταυρωθούν, θα αποτύχουν. Το "προικιό" της, η όμορφη Φύση που την περιβάλλει, θα εκποιηθεί κι αυτή τουριστικά. Κοινωνικά και θρησκευτικά, θα βιώσει μια βίαιη πολιτιστική σύγκρουση με ανάλογες συνέπειες (εξισλαμισμός, δημογραφική αλλοίωση), προσφέροντας και ενα προστατευτικό buffer zone για την περαιτέρω ισλαμοποίηση της Δυτικής Ευρώπης.

Μετά απο 30 χρόνια στην ΕΕ, και τεράστια κεφάλαια ανάπτυξης που μας δόθηκαν για πρώτη φορά στην Ιστορία μας, σήμερα βρισκόμαστε στα όρια χρεωκοπίας 300 δις ευρώ! Χωρίς κάν να έχουμε τελειοποιήσει ένα οδικό δίκτυο, χωρίς να έχουμε κάν πανεπιστήμια με ελεύθερη σκέψη. Δομικά και φιλοσοφικά, έχουμε προετοιμάσει το έδαφος για το χειρότερο είδος οικονομικού και κοινωνικού δαρβινισμού που μπορεί να επικρατήσει σε μία ανθρώπινη κοινωνία. 300 δις χρέος σε μια παθητική οικονομία δεν παράγονται με τίποτα. Τη λύση, όπως παντού, θα την δώσει τώρα αμείλικτα η Ιστορία.



Update
Ακριβώς ό,τι λέω στα πόστ μου επαναλαμβάνει σήμερα επι λέξει ο κ. O. Rehn, νέος ευρωπαικός επίτροπος, "Σωστές και αξιόπιστες πληροφορίες, και στατιστικά στοιχεία, είναι η βάση για ανάλυση της οικονομικής πολιτικής και της λήψης αποφάσεων. Για αυτό και το πρόβλημα δεν είναι μονον τεχνικό, αλλα θεσμικό, με σημαντικές πολιτικές και οικονομικές συνέπειες. Για παράδειγμα, δεν ξέρουμε σε ποιο βαθμό εχει φτάσει το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας. Γι αυτό και είναι δύσκολο να έχουμε μακροπρόθεσμη αντίληψη της κατάστασης". Αυτά, τη στιγμή που ο πρωθυπουργός μας δηλώνει πως οι Ευρωπαίοι λοιδωρούν την Ελλάδα στα όρια του ρατσισμού.

Ανθρωποι και ρομποτάκια

Eλάχιστος στρατός θα χρειαστεί στο μέλλον, δήλωσε κάποτε ο καταπληκτικός κ. Rumsfeld , γιατί οι μελλοντικοί πόλεμοι έχουν δυναμικές αντάρτικου, και ο ίδιος σχεδίαζε ριζική αναδιοργάνωση του τρόπου διεξαγωγής πολέμων, και των συστατικών της αμερικανικής στρατιωτικής μηχανής. Και ανήγγειλε έτσι ενα καινούργιο δόγμα σαρωτικών αλλαγών που θα επέτρεπαν στον αμερικανικό στρατό να διατηρεί επιτυχώς πολλαπλούς πολέμους (είχε αναφέρει τουλάχιστον τέσσερις), με έμφαση σε τρία στοιχεία - (1) υψηλής τεχνολογίας συστήματα μάχης, (2) έμφαση σε αεροπορικές επιχειρήσεις, και (3) μικρές και επίλεκτες στρατιωτικές ομάδες κομμάντος.

Ενα τεράστιο τεχνολογικό δίκτυο πληροφοριών θα συλλέγει πληροφορίες και θα αξιολογεί στόχους, υπερσύγχρονα αερομαχητικά θα χτυπούν με ακρίβεια τους αξιολογημένους στόχους, και επίλεκτες ολιγομελείς ομάδες θα ολοκληρώνουν την νίκη στο έδαφος. Τα ρομποτάκια θα μαζεύουν πληροφορίες και θα πολεμούν, και τα ανθρωπάκια θα εμφανίζονται τελευταία για να τελειώνουν τη δουλειά. Κάποιος πρέπει να σηκώσει και την σημαία.

Είπε κι άλλα πολλά ο κος Ράμσφελντ, και στο τέλος αποφάσισε πως για δύο πολέμους, αντί για 500 χιλιάδες στρατό που τον συμβούλευαν οι στρατηγοί του, αρκούσαν μόνον 150 χιλιάδες άνθρωπάκια. Οι μελλοντικοί πόλεμοι της Αμερικής θα είχαν μέσα τους τόση πολύ τεχνολογία και εξειδίκευση, που τα πάντα θα ήταν "σόκ και δέος". Και πόσο θα κρατούσε ο πόλεμος του Ιράκ; "6 μέρες, 6 εβδομάδες, αμφιβάλλω έξι μήνες", δήλωσε ο τρομερός στρατηγιστής. Ολα θα γινόταν ηλεκτρονικά. To σύστημα είχε τη λογική του.

To δόγμα Ράμσφελντ, όπως και ο ίδιος, υπέφερε απο τότε πολλές αναθεωρήσεις και εκτροπές, αλλά μεγάλο κομμάτι του είναι σήμερα ήδη σε εφαρμογή. Και όσοι επιθυμούν να ξέρουν την στρατιωτική πραγματικότητα του σήμερα, θα πρέπει να ακούσουν τα λόγια του κ. Peter Singer. Ζούμε ήδη σε εναν κόσμο επιστημονικής φαντασίας, με αυξανόμενη συμμετοχή ρομποτικών συστημάτων που συλλέγουν πληροφορίες, αεροπλάνων που πετούν χωρίς πιλότους και κάνουν επιδρομές, και ανθρώπων που "δουλεύουν" τον πόλεμο απρόσωπα απο το γραφείο τους.

Remote-controlled warfare λέγεται η καινούργια πραγματικότητα, και μοιάζει με ηλεκτρονικό παιχνίδι. Στο άρθρο, κάποιος κύριος Morgan Andrews, ξυπνάει το πρωί στο ηλιόλουστο Λας Βέγκας, πηγαίνει στην κόρη του στο σχολείο, και κατόπιν, απο εναν ειδικό χώρο του γραφείου του, τηλεκατευθύνει υπερσύγχρονα μαχητικά αεροπλανάκια (drones), που μπαίνουν στον εναέριο χώρο του Αφγανιστάν και Πακιστάν, και σκορπούν βόμβες. Εκείνος πατάει απλά ενα κουμπί σε κάποια οθόνη. Μέχρι να ξαναπάρει την κόρη του απο το σχολείο, έχει βομβαρδίσει καμποσους στόχους. Στο βραδινό του δείπνο με την οικογένειά του, δεν γνωρίζει ακριβώς πόσους έχει σκοτώσει. Εύχεται απλά το καλύτερο.

H επονομαζόμενη επανάσταση στρατιωτικών υποθέσεων (RMA), ήταν και είναι μια διεργασία διοικητικής στρατιωτικής αναδιοργάνωσης που φέρνει τις τηλεπικοινωνίες και διαστημικές έρευνες στο επίκεντρο της διεξαγωγής πολέμων. Ο πρώτος πόλεμος του Κόλπου, το 1991, κερδήθηκε κατα μεγάλο ποσοστό απο βομβαρδισμούς που έγιναν απο αυτόματα οπλικά συστήματα κατευθυνόμενα απο δορυφόρους. Στην στρατιωτική επέμβαση στο Κόσσοβο, οι ΗΠΑ δεν είχαν ούτε μία απώλεια. Το 1997, οι ΗΠΑ οργάνωσαν μία στρατιωτική άσκηση, με τον κωδικό "Force 21", οπου διάφορες ψηφιακές τεχνολογίες δοκιμάστηκαν στην σεναριακή διεξαγωγή πολέμου. Σχεδιάστηκαν έτσι και βελτιώθηκαν τεχνολογίες και εφαρμογές στις οποίες συμμετείχαν και ιδιωτικές εταιρείες. Δύο απο αυτές, η iRobot και η Foster-Miller, είναι σήμερα ενεργές στο τομέα του Robotic Warfare. Νανοτεχνολογία, ρομποτική και βιοτεχνολογία, επανδρώνουν σήμερα τα νέα μη επανδρωμένα αεροσκάφη UAVs (unmanned aerial vehicles), που χρησιμοποιούνται στο νέο είδος πολέμου. Eρχονται σε πολλά χρώματα και γεύσεις, και χρησιμοποιούνται παντού.

Χιλιάδες τέτοια συστήματα βρίσκονται ήδη σήμερα σε άμεση εφαρμογή, με χιλιάδες ώρες πτήσεων σε περιοχές οπου διεξάγονται πόλεμοι. Στην Κολομβία, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν. Οι συνολικές επιδρομές μη επανδρωμένων σκαφών έχουν ήδη ξεπεράσει σε αριθμό τον συνολικό αριθμό αεροπορικών επιδρομών στις Βαλκανικές επιχειρήσεις της Σερβίας και του Κοσσόβου. Είναι μια στρατηγική που λειτουργεί πυρετωδώς στο Πακιστάν, και συνεχίζεται και επι προέδρου Ομπάμα.

Η στρατιωτική υπερεξάρτηση σε τεχνολογίες δεν σημαίνει βέβαια και εγγυημένη νίκη. Mαζί με τους υποτιθέμενους τρομοκράτες, εκατοντάδες άσχετοι έχουν χάσει την ζωή τους δημιουργώντας πονοκέφαλο στο τομέα του Public Relations. Ο ηλεκτρονικός πόλεμος έχει χτυπήσει ανα καιρούς γάμους και βαφτίσια. Και όσο προχωρεί η εφαρμογή του, τόσο αυξάνεται και η αντίσταση. Σε μία καταπληκτική περίπτωση μάλιστα, ιρακινοί χάκερς χρησιμοποίησαν κάποια έτοιμη εφαρμογή αξίας 26 δολλαρίων για να αναχαιτίσουν τα τηλεκατευθυμόμενα ρομποτάκια!

Τα νέα ρομποτάκια, στην ουσία, σηματοδοτούν το τέλος της ανθρώπινης κατασκοπείας, καθώς οι αμερικανικές υπηρεσίες έχουν πιά πάψει να διαθέτουν τα ανθρώπινα εκείνα δίκτυα που απαιτούνται για την διείσδυση εχθρικών γραμμών. Στον πόλεμο του Αφγανιστάν, η διείσδυση των Ταλιμπάν έγινε μόνον απο τους ντόπιους Αφγανούς, και όταν αυτοί έπαψαν να βοηθούν, η χώρα ξανάπεσε στη θεοκρατία. Σήμερα, η ανθρώπινη κατασκοπία σε Αφγανιστάν και Πακιστάν είναι σχεδόν μηδενική. Οπως ομολογείται πλέον και ανοιχτά, οι Αμερικανοί έχουν πλήρη άγνοια των συνθηκών των κοινωνιών στις οποίες διεξάγονται οι σημερινοί πόλεμοι, και είναι πλήρως αποστασιοποιημένοι από τους ανθρώπους και τις δυναμικές που θα μπορούσαν να επιρρεάσουν. Κατα γενική ομολογία, η στρατολόγηση μουσουλμάνων κατά της Αμερικής είναι σήμερα μεγαλύτερη απο ποτέ. Η ανάγκη (και απελπισία) για λίγους πραγματικούς κατασκόπους εκ των έσω, καταλήγει συχνά σε απαγοητευτικά σενάρια.

Αυτή όμως είναι η απόφαση για το μέλλον. Ετσι θα συνεχίσουν να διεξάγονται οι πόλεμοι. Remote Warfare. Ακήρυχτοι, με ελάχιστη ανθρώπινη συμμετοχή, και με πολύ απρόσωπη τεχνολογία. Ηδη η κοινωνική συμμετοχή των αμερικανών στους διάφορους πολέμους της αυτοκρατορίας είναι ελάχιστη, απόλυτη αδιαφορία επικρατεί ως προς τις διάφορες ανα τον κόσμο επιχειρήσεις, και η νοοτροπία του "ηλεκτρονικού πολέμου', δοκιμάζεται στα πεδία των μαχών. Αν οι πόλεμοι κερδίζονται μόνον στρατιωτικά, τότε υπάρχει πιθανότητα νίκης. Αν όμως απαιτούν και ιδεολογική συμπάθεια τύπου "Hearts and Minds", τότε βρισκόμαστε ήδη σε πολύ βαθιά νέρά...

-------------------------------------------
Ο κ. Peter Singer έχει υπάρξει και σύμβουλος του προέδρου Ομπάμα σε θέματα ρομποτικού πολέμου. Παραθέτω και ενα βίντεο στο οποίο κάνει αναφορά στο θέμα του Ρομποτικού Πολέμου και της έκτασης που έχει πάρει σήμερα. Στην αγορά, κυκλοφορεί και ενα βιβλίο του με τον τίτλο "Wired for War".

Χιονισμένη Πρωτοχρονιά

Χιονισμένη, παγερή και μελαγχολική η Πρωτοχρονιά της Νέας Αγγλίας, ένας ακόμα κύκλος της φύσης που τελειώνει με την άνοιξη του Απριλίου. Στους επόμενους μήνες, ο χιονιάς θα κάψει το έδαφος μέχρι τις βαθιές του ρίζες. Ενας βοριάς που μυρίζει ωκεανό διαπερνά τις γειτονιές. Είναι ο κρύος καιρός όμως, και μια ευκαιρία δημιουργικής σκέψης.

Πολλά τα σχέδια για φέτος, κάποια επιμορφωτικά σεμινάρια πληροφορικής, και μια ιδέα για την δημιουργία μιας εταιρείας παροχής υπηρεσιών στον χώρο της Εκπαίδευσης. Οι ενασχολήσεις απαιτούν στρατιωτική πειθαρχία και αυτοσυγκέντρωση. Και στις στιγμές της μοναξιάς, λίγες ιντερνετικές σκέψεις για τις κρύες μέρες του χειμώνα. Να ξεμείνουμε απο θέματα και να πλήξουμε, μάλλον αποκλείεται. Μόνος εχθρός ο χρόνος.

Καλή Χρονιά.

---------------------------------------------
Picture by Locus Publicus, free for public use
Braintree, MA, New Year's Day 2010
---------------------------------------------

Μελαγχολία του πρέπει του Χειμώνα. Μια θλιμμένη μελωδία της γής του Ρίο, απο τον Antônio Carlos Jobim, βασιλιά της Βossa Nova.